شقاق مقعدی زنان و مردان را به یک اندازه با میزان درد درگیر میکند، ولی طبق آمار احتمال ابتلا زنان به شقاق نسبت به مردان ۲۵ به ۸ درصد تقسیم بندی شده است
دیدارنیوز: شقاق مقعدی زنان و مردان را به یک اندازه با میزان درد درگیر می کند ولی طبق آمار احتمال ابتلا زنان به شقاق نسبت به مردان 25 به 8 درصد تقسیم بندی شده است. این بیماری نوعی زخم به شمار می رود که بسیار رایج است و از هر 10 نفر حدود 1 نفر در مقطعی از زندگی خود به آن مبتلا می شوند. آنها هر دو جنسیت زن و مرد را به طور مساوی تحت تأثیر قرار داده و افراد در هر سنی می توانند به آنها مبتلا شوند.
بیماری شقاق مقعدی، با نام های شکاف، زخم مقعدی یا فیشر آنال شناخته می شود و در حقیقت هم همان زخمی است که در طول کانال رکتوم و داخل آن یا خارج از مقعد ایجاد می شود. زمانی که فرد به این عارضه دچار می شود، زمان دفع حس میکند انگار که در حال دفع شیشه خورده است و سوزش دارد.
شقاق مقعدی معمولاً در اثر آسیب به پوشش یا کانال مقعدی، که آخرین قسمت روده بزرگ بوده، ایجاد میشود. بیشتر این بیماری در افرادی رخ می دهد که یبوست دارند، زیرا زمانی که یک مدفوع به خصوص سفت یا بزرگ، پوشش مجرای مقعد را پاره می کند. سایر علل احتمالی شقاق مقعدی عبارتند از:
برگرفته از ایران کلینیک : بیماری شقاق مقعدی چیست + علت بوجود آمدن فیشر آنال
شقاق حاد مقعدی معمولاً در عرض 6 هفته با درمان های خانگی یا دارویی و مراجعه به پزشک برطرف شده و از بین می رود. برخی از زخم ها که به دلیل یبوست ایجاد شده اند، به محض اینکه یبوست خود را درمان میکنند، ناپدید می شوند. شقاق مقعدی که 6 هفته یا بیشتر طول بکشد، شقاق مقعدی مزمن نامیده می شود. که در این موارد فرد باید به متخصص برای درمان های جدی تر مراجعه کند.
از روی علائمی میتوانید به اینکه به شقاق مبتلا هستید یا خیر پی ببرید. علائم و نشانه های این بیماری عبارتند از:
این زخم معمولاً با اجابت مزاج باعث درد و خونریزی می شود. همچنین بیمار ممکن است دچار اسپاسم در حلقه عضله در انتهای مقعد (اسفنکتر مقعد) شود. در نتیجه داشتن درد های ناگهانی یا تیر کشیدگی طبیعی است.
شقاق مقعدی در کودکان اغلب به دلیل یبوست و دفع مدفوع سفت یا بزرگ ایجاد می شود. این اتفاق بیشتر در کودکان خردسال شایع است، اگرچه نوجوانانی که مبتلا به بیماری کرون هستند، ممکن است به دلیل شرایط جسمانی خود دچار پارگی های متعدد، شدیدتر یا مکرر شوند.
شقاق مقعدی را می توان به صورت زیر طبقه بندی کرد:
شقاق مزمن معمولا عمیق تر از شقاق حاد است و اغلب با ایجاد یک تگ پوستی همراه است. شقاق مزمن معمولا قابل درمان می باشد، اما احتمال عود آن بعد از درمان وجود دارد.
شقاق مقعدی نیز ممکن است به صورت زیر طبقه بندی شود:
اگر پزشک با یک شقاق عود شده یا مزمن وجود روبرو شود و تشخیص این مورد را داشته باشد، ممکن است روشهای آندوسکوپی برای بررسی داخل بدن به منظور جستجوی علل زمینه ای تجویز شود. از انجام این موارد برای شقاق مقعدی حاد استفاده نمی شود، زیرا به خوبی جوابگو نیستند. اغلب، بیمار در ابتدا تنها بر اساس علائم درمان می شود و در صورت نیاز، رویه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
این روش شامل قرار دادن یک لوله نازک و انعطاف پذیر با نور و دوربین در انتهای کانال مقعد است. گاهی اوقات برای راحت تر انجام شدن آنوسکوپی از بی حسی موضعی استفاده می شود.
کسانی که بعد از جراحی، شقاق مقعدی مزمن یا عود کننده دارند، ممکن است با سیگموئیدوسکوپی که روشی مشابه آنوسکوپی می باشد، اما کولون تحتانی را نیز بررسی میکند، بیشتر مورد ارزیابی قرار گیرند.
گاهی اوقات، از روش کولونوسکوپی برای بررسی وجود یک بیماری زمینه ای که ممکن است باعث ایجاد شقاق مقعدی شود، مانند سندرم روده تحریک پذیر (IBS) استفاده می شود. این روش شبیه به آنوسکوپی و سیگموئیدوسکوپی است، اما کل کولون را نیز بررسی می کند.
خوب است بدانید: گاهی اوقات شقاق مقعدی به اشتباه به عنوان هموروئید تشخیص داده می شود. این اتفاق باعث می شود که درمان مناسبی برای فیشر صورت نگیرد. در نتیجه ممکن است منجر به تبدیل شدن یک شقاق حاد به یک شقاق مزمن شود که درمان آن دشوارتر است.
شقاق مقعدی با بیماری های جدی تری مانند سرطان روده ارتباطی ندارد، اگرچه سرطان مقعد ممکن است شبیه به زخم شقاق باشد، با این حال برخی از عوارض احتمالی این عارضه عبارتند از:
