شعر شفیعی کدکنی برای کاشت بلوطی به نامش

دیدارنیوز ـ ادمین صفحه‌ای به نام این شاعر و استاد پیشکسوت زبان و ادبیات فارسی با اعلام این خبر نوشته است: «چندی پیش، بر اساس ایده‌ای که داشتیم و با همکاری و لطف بنیاد الگن [بنیادی بومی که با نام و نشانتان در اَلگِنِ زاگرس بلوط می‌کارد و از آن مراقبت می‌کند]نهالِ بلوطی با نام استاد محمدرضا شفیعی کدکنی در زاگرس کاشته شد. استاد از این موضوع اطلاع نداشتند، اما، چند روز پس از انتشار خبر آن در کانال، اطلاع یافتند و مهربانانه شعری را برای این اتفاقی که ایشان را عمیقاً خوشحال کرد، نوشتند.

ما مطالبی در نوبت انتشار داشتیم و نتوانستیم زودتر این خبر را بدهیم. پوزش می‌خواهیم. با کمی تأخیر تقدیم می‌شود:

درخت

درختی که با نامِ من کاشتید
سر، از فخر، بر عرشم افراشتید

ز پندارِ نیکِ شما بود، آنک.
سزاوار نیکیم پنداشتید

یکی شعرِ سبزی که تا جاودان.
بماناد، زان خامه بنگاشتید

درخت است آرایشِ شعرِ من
به خویشم دگرباره برگاشتید۱

منم عاشقِ باغ و جوبار و گل
دُرُستم بدین خوی انگاشتید

ازین شیوه برداشت کردم که عمر
چو مردِ خِرَدپیشه بگذاشتید

وطن را زِ کردارِ نیک شما
سزد فخر کاین مردمی داشتید

بماناد و در سایه‌اش عاشقان
که خاکش هم از مهر انباشتید

زِ گفتار و کردار و پندار نیک
درفشی، دِرفشان۲، برافراشتید

محمدرضا شفیعی کدکنی
۱۰ شهریور ۱۳۹۹،

۱– برگاشتن: برگرداندن، صورت متعدی برگشتن. فردوسی فرموده است:
عنان را بپیچید و برگاشت روی
برآمد ز لشکر یکی‌های و هوی
شاهنامه خالقی، سخن، ۸۵/۱،
۲– دِرفشان: از مصدر درفشیدن به معنی درخشیدن (درخشان)»