وزارت خارجه دولت روحانی چندین پرونده مذاکراتی باز برای دولت رئیسی به میراث گذاشته که با توجه به فهرست اعلام شده از سوی رئیس جمهوری جدید، باید حسین امیرعبداللهیان این پرونده‌ها را به سرانجام برساند.
دیدارنیوز ـ پرستو بهرامی‌راد: ابراهیم رئیسی در حالی وارد پاستور شده که پرونده مذاکرات برجام، مذاکرات عربستان و توافق ۲۵ ساله با چین و... روی زمین مانده است. از سوی دیگر تحریم‌های آمریکا شرایط اقتصادی و معاش مردم ایران را دچار مشکلات بسیاری کرده است.
ابراهیم رئیسی، سیزدهمین رئیس جمهوری ایران از زمان کارزار‌های انتخاباتی اهداف سیاست خارجی خود را تعامل با همه کشور‌های جهان به‌ویژه با همسایگان مطرح کرده است. همچنین در مراسم تحلیف خود موفق‌ترین سیاست خارجی را سیاست خارجی متوازن عنوان کرده است. از سوی دیگر برعکس تخمین‌ها تا امروز ابراهیم رئیسی از ادامه مذاکرات وین حمایت کرده است. او در مراسم تحلیف خود نیز گفت که تحریم‌ها علیه ملت ایران باید لغو گردد و از هر طرح دیپلماتیک که باعث انجام این امر شود استقبال می‌کند.
در حقیقت اولویت دولت رئیسی در حوزه سیاست خارجی در حل پرونده برجام و مسائل منطقه‌ای خواهد بود. حل این موضوعات نیز نیاز به یک تیم مناسب در وزارت خارجه دولت او دارد.
حضور پررنگ حسین امیرعبداللهیان در روز تحلیف این گمانه‌زنی‌ها را ایجاد کرد که او وزیر خارجه دولت رئیسی خواهد بود. طبق پیش‌بینی دیدار او به طور حتم میراث‌دار محمدجواد ظریف معرفی شد و این اتفاق نیز رخ داد.
حسین امیرعبداللهیان متولد سال ۱۳۴۳ در دامغان است. او در دولت خاتمی، احمدی‌نژاد و روحانی در وزارتخارجه حضور داشته است. در دولت خاتمی عبداللهیان در مذاکرات هسته‌ای حضور داشت، در دولت احمدی‌نژاد به عنوان سفیر در بحرین بود و در دولت حسن روحانی، مشاور وزیر امور خارجه بوده است. همچنین دستیار ویژه رئیس مجلس شورای اسلامی، مدیرکل امور بین‌الملل مجلس شورای اسلامی از دوره ریاست علی لاریجانی تا دوره ریاست محمدباقر قالیباف است. حسین امیرعبداللهیان نیز گزینه‌ای است که طیفی از اصولگرایان میانه علاقه‌مند انتخاب او به‌عنوان وزیر خارجه هستند. امتیاز او آشنا بودن با ساختار وزارت خارجه، اطلاعش از مناسبات منطقه‌ای و تسلطش به چند زبان است.
امیرعبداللهیان از سیاستمداران حوزه سیاست خارجی است که اصولگرای میانه‌رو به حساب می‌آید. برخی موضع‌گیری‌های او نزدیک به جبهه مقاومت است با این حال در مذاکرات هسته‌ای دوره ریاست جمهوری سید محمد خاتمی عضو کمیته سیاسی و امنیتی مذاکرات هسته‌ای بود و در سال ۱۳۸۶ عضو کمیته مذاکره ایران و آمریکا در بغداد بود و حتی مذاکره‌کننده در کمیته سیاسی این مذاکرات بوده‌است.
حسین امیرعبداللهیان اولین مقام رسمی ایرانی است که پس از بازگشایی سفارت لندن در تهران در دور اول ریاست جمهوری حسن روحانی برای مذاکرات منطقه‌ای به لندن دعوت شد و با فیلیپ هموند وزیر خارجه وقت انگلیس دیدار کرد. همچنین مذاکرات مفصل منطقه‌ای با فدریکا موگرینی را در پرونده خود دارد و دیدار‌های مفصلی با دبیرکل سازمان ملل متحد، بان کی‌مون و دبیرکل حزب‌الله لبنان، سید حسن نصرالله داشته‌است.
در واقع امیرعبداللهیان همزمان که سیاست خارجی ایران در منطقه را دنبال می‌کند مایل به مذاکره با غرب و حل پرونده هسته‌ای ایران خواهد بود. به تازگی هم در توئیتر خود نوشته است: «مذاکره با آمریکا هرگز تابو نبوده است ده‌ها ملاقات وزرای خارجه دو کشور در برجام و سه دور مذاکره در بغداد که من هم در آن حضور داشتم از آن جمله است. مشکل، مذاکره نیست بلکه رفتار قلدرمآبانه، جنایات بزرگ و بدعهدی‌های مکرر آمریکا است. موقع شناسی و اقتدار دو رکن هر مذاکره دیپلماتیک است.»
در زمان وزارت محمدجواد ظریف عزل او پر سرو صدا شد. او در خرداد ۱۳۹۵ توسط محمدجواد ظریف، وزیر امورخارجه وقت از معاونت عربی و آفریقایی برکنار و حسین جابر انصاری جایگزین او شد. بعد از این اتفاق پیشنهاد سفیر شدن در عمان به امیرعبداللهیان داده شد، اما او در اعتراض به عزل خود این مسئولیت را نپذیرفت و حتی از وزارت امور خارجه هم خارج شد. علت عزل او را رسانه‌های اصولگرا و تندرو درخواست جان کری، وزیر امور خارجه وقت آمریکا اعلام کردند. در صورتی که بسیاری معتقد هستند که امیر عبداللهیان زبان تند و تیزی در مواجهه با کشور‌های عربی داشته است. حتی ظریف در فایل صوتی لو رفته، حسین امیرعبداللهیان را فردی معرفی می‌کند که به دوربین علاقه دارد و زیاد مصاحبه می‌کند.
حسین امیرعبداللهیان در سال ۱۳۷۳ وقتی ۳۰ ساله بود با همسرش ازدواج کرده و در حال حاضر دو فرزند دارد. او استاد مدعو دانشگاه تهران و دانشکده وزارت امور خارجه است و تاکنون پنج کتاب در حوزه مقاومت منتشر کرده است. در واقع امیرعبداللهیان راه نیمه تمام تیم محمدجواد ظریف را در چندین حوزه باید به پایان برساند تا کشور از این وضعیت سخت در حوزه اقتصادی خارج شود. با این حال از شعار تا عمل فاصله زیادی است و باید دید با مستقر شدن تیم او در وزارت خارجه روند سیاست خارجی به چه صورتی دنبال می‌شود.
