یحیی گل‌محمدی فصل را با قهرمانی ارزشمند در لیگ برتر به پایان برد و فرهاد مجیدی هم امیدوار است تیمش را قهرمان جام حذفی کند.
دیدارنیوز - روزنامه همشهری نوشت: یحیی گل‌محمدی فصل را با قهرمانی ارزشمند در لیگ برتر به پایان برد و فرهاد مجیدی هم امیدوار است تیمش را قهرمان جام حذفی کند. حتی اگر امشب این مهم برای فرهاد رقم بخورد، باز طبیعتا فصل برای یحیی و پرسپولیس بهتر از استقلال و سرمربی‌اش به پایان رسیده است. اینکه چرا گل‌محمدی در موقعیت بهتری نسبت به مجیدی قرار گرفت و فشار کمتری را تحمل کرد، چند دلیل مهم می‌تواند داشته باشد.
احتمالا فرهاد مجیدی گمان می‌کند دوران مربیگری هم مثل بازی است که حضور در تنها یک باشگاه «افتخار» به‌حساب بیاید. مجیدی بعد از پیوستن به استقلال از بهمن، در ایران فقط برای این تیم توپ زد و همیشه به این مسئله مباهات کرده است. با این حال، مربیگری فرق دارد. شاید اگر مجیدی کارش را در تیم‌های دیگر شروع می‌کرد و تجربه بیشتری به‌دست می‌آورد، روی نیمکت استقلال هم می‌توانست متحمل فشار کمتری شود. به هر حال یحیی گل‌محمدی پیش از حضور در پرسپولیس، در تیم‌هایی مثل پدیده، ذوب‌آهن و نفت تهران مربیگری کرده و کارنامه قابل اعتنایی برای خودش فراهم آورده است. از این نظر طبیعتا نگاه‌ها به او، نگاه به یک مربی کم‌تجربه نیست.
یحیی گل‌محمدی تیمی را تحویل گرفت که در اوج موفقیت بود. باور به پیروزی و کسب افتخار، در تار و پود سرخ‌ها تنیده شده و مربی چنین تیمی طبیعتا کار راحت‌تری دارد. در این مجموعه، شاید ماموریت مهم مربی تنها حفظ عطش و میل به پیروزی باشد، اما مهم‌ترین مسئله روانی یعنی «خودباوری» در پرسپولیس حل شده بود. در نقطه مقابل، اما فرهاد مجیدی وارث استقلالی شد که به ناکامی خو گرفته است. این تیم ۸ سال است در لیگ برتر قهرمان نمی‌شود. پرسپولیس هم در یک بازه زمانی مشابه گرفتار همین مشکل شد. آن زمان حتی از دنیزلی و مانوئل ژوزه و حتی همین یحیی گل‌محمدی هم کاری برنیامد. به هر حال بالا کشیدن تیمی که به پایین عادت کرده، سخت است. حالا شاید قهرمانی احتمالی در جام حذفی باعث تغییر ذهنیت در باشگاه استقلال شود و کار مجیدی را برای فصل کمی آسان‌تر کند.
دیگر مشکل بزرگ فرهاد مجیدی در این مدت، اختلاف‌نظر شدید بین پیشکسوتان باشگاه بوده است. باشگاه پرسپولیس یک‌دهه قبل با چنین مشکلی مواجه بود و هر کسی روی نیمکت سرخ‌ها می‌نشست، با نخستین ناکامی آماج حملات پیشکسوتان قرار می‌گرفت. با این حال بعد از حضور برانکو و جاافتادن فرهنگ حمایت از سرمربی، شرایط برای یحیی گل‌محمدی هم راحت‌تر شده و او به‌ندرت مورد انتقاد شدید قرار می‌گیرد. در استقلال، اما مجیدی هر کاری می‌کند، باز عده‌ای انتقاد می‌کنند؛ ضمن اینکه حجم حمایت‌ها، حتی در اوج پیروزی و کامیابی هم هرگز چشمگیر و قابل‌توجه نبوده است.
نصف سرمربیان لیگ برتر را استقلالی‌های باسابقه تشکیل می‌دهند و طبیعی است که بین آن‌ها و فرهاد مجیدی نوعی رقابت زیرپوستی وجود داشته باشد. امثال امیر قلعه‌نویی، محمود فکری، علیرضا منصوریان، جواد نکونام، مهدی رحمتی و... یا قبلا سرمربی استقلال بوده‌اند و نسبت به جانشین خود در این تیم حساسیت دارند یا برای آینده خواب سرمربیگری استقلال را می‌بینند؛ بنابراین سطح تنش بین آن‌ها و فرهاد مجیدی بالاست. در نقطه مقابل، اما در لیگ برتر به‌ندرت سرمربی مدعی پرسپولیسی داریم و یحیی گل‌محمدی با تشنج کمتر و تمرکز بالاتر کارش را انجام می‌دهد. تصور کنید تنها سرمربی پرسپولیسی لیگ بیستم، مهدی تارتار بود که می‌گفت تیم یحیی از تیم برانکو و کالدرون هم بهتر بازی می‌کند
