دیدارنیوز ـ این روز‌ها بحث دلار و بلایی که دولت روحانی بر سر نرخ ارز آورد داغ است، اما ضروری است گذشته را به گذشته واگذاریم و بزرگترین شاهکار اقتصادی تاریخ معاصر ایران که در دوران محمود احمدی نژاد رقم خورده است را بررسی کنیم که می‌تواند الگویی عملی برای دولت آیت الله رئیسی باشد.
بررسی سری‌های زمانی نشان می‌دهد که حجم پول از سال ۱۳۷۶ تا پایان سال ۱۳۹۲ از رقم ۱۱ هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان به ۵۷۰ هزار میلیارد تومان رسید که به معنای افزایش حجم پول بیش از ۵۰ برابر است، اما قیمت دلار از ۴۰۷ تومان در سال ۱۳۷۶ به ۳۰۰۰ تومان در پایان سال ۱۳۹۲ می‌رسد که نشانگر افزایش قیمت تقریبا ۷۵۰ درصدی است و نرخ ارز تا پایان دولت اصلاحات به تقریبا ۹۵۰ تومان رسید. یعنی افزایش تقدینگی ۴۹۰۰ درصدی در کنار افزایش نرخ ارز ۷۵۰ درصدی اتفاق افتاده است. معنای ساده‌تر این گزاره این است که دولت احمدی نژاد تقریبا یک دهم نقدینگی خلق شده به نرخ ارز افزوده است که باتوجه به دوره زمانی ۱۶ ساله نمی‌تواند ناشی از سرکوب کوتاه مدت ارزی با ارزپاشی و ... باشد. به خصوص که به دوران تحریم بانک مرکزی و تحریم‌ها چندجانبه و یکجانبه هم منتهی شده بود.
محمود احمدی نژاد یک بار نهاد‌های آماری کشور را تلویحا به دستکاری آماری متهم کرد و گفت چطور ممکن است همه بخش‌های اقتصادی کشور از ۱۰ تا ۲۰ درصد رشد کنند، اما در نهایت رشد اقتصادی کشور ۱ درصد باشد! ظاهرا وی نخواست یا نتوانست بیش از این به مساله بپردازد و موضوع را رها کرد، اما سوال مهمی است که باید در فضای تخصصی آماری مورد بحث و بررسی قرار گیرد. زیرا آمار‌های رسمی دولت‌های کارگزاران، اصلاحات و اعتدال را در آمار‌های رسمی موفق نشان می‌دهد درحالیکه قراین موازی را نمی‌توان به عنوان شاهد موفقیت مشاهده کرد.
اما ارتباط گزاره اول طرح شده یعنی افزایش ۴۹۰۰ درصدی حجم پول و افزایش ۷۵۰ درصدی نرخ ارز با تناقض رشد اقتصادی یک درصدی، با رشد بیش از ۱۰ درصدی زیربخش‌های اقتصادی کشور، چیست؟
ارتباط این عوامل به ترکیب بخش قابل توجهی از پول خلق شده در دوران احمدی نژاد با بخش واقعی اقتصاد باز می‌گردد که منجر به بزرگتر شدن واقعی کیک اقتصاد ایران شد و به این منجر نشد که به اندازه خلق پول ایجاد شده شاهد افزایش نرخ ارز هم باشیم. رد پای این ترکیب بخش واقعی اقتصاد با پول‌های خلق شده را در مسکن مهر به طور کامل می‌توان مشاهده کرد که با ۵۰ هزار میلیارد تومان نقدینگی، بیش از ۴ میلیون واحد مسکونی ساخته شد که به معنای اصابت ۱۰۰ درصدی خلق پول انجام شده به هدف است.
افزایش بیش از ۷ برابری صادرات غیرنفتی کشور هم نمونه دیگری از رشد جهشی در بخش واقعی اقتصاد در دوران دولت عدالت است که به افزایش تقاضای کل و عایدات ارزی کشور انجامید. شاید عده‌ای بگویند که دولت اصلاحات هم در بخشی از این موفقیت سهیم بوده است. واقعیت این است که این گزاره غلط است. زیرا تک نرخی کردن ارز در سال ۱۳۸۱ انجام شده که در دوره زمانی کمتر از ۳ سال پایانی دولت اصلاحات بود و تولیدات بخش واقعی اقتصاد در آن دوره چیزی خلاف روند کند کشور در دوران سازندگی را نشان نمی‌دهد و دولت اصلاحات اعتقادی به طرح‌های عمرانی و ساخت مسکن و ... مانند احمدی نژاد نداشت؛ بنابراین همه این افتخار به احمدی نژاد می‌رسد.
هدیه دلاری تجربه احمدی نژاد به رئیسی این است که عدد نرخ ارز را در نرخ‌های کنونی حفظ کرده و به تدریج درآمد ملی را افزایش دهد. کاری که در دوران دولت عدالت اتفاق افتاد و به جهش رفاهی مردم ایران انجامید و دوران ممتازی را رقم زد.
