کودکان مبتلا به اوتیسم از نظر اجتماعی و رشدی معمولا با همسالان خود تفاوت دارند؛ اکنون محققان می‌گویند در مجموعه باکتری‌های سالم روده یا «میکروبیوم» آن‌ها نیز تفاوت‌هایی وجود دارد.
دیدارنیوز ـ به گزارش خبرگزاری یونایتدپرس، یافته‌های این مطالعه ممکن است به ابداع درمان‌های زودهنگام تری برای کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم منجر شود.
محققان دانشگاه چینی «هنگ کنگ» که این مطالعه را انجام داده اند، می‌گویند: میکروبیوم روده می‌تواند بسته به محل زندگی افراد متفاوت باشد، اما این یافته‌ها برای اولین بار نشان می‌دهد میکروبیوتای روده کودکان مبتلا به اوتیسم به طور غیرطبیعی رشد می‌کند و از همسالان هم سن خود عقب می‌ماند.
تحقیقات قبلی حاکی از آن بود که میکروبیوم روده ممکن است در اوتیسم نقش داشته باشد و شواهد نشان می‌دهد مسیر بین باکتری‌های روده و سیستم عصبی مرکزی -- محور روده- مغز -- تأثیر شدیدی بر رفتار‌های اجتماعی دارد.
نویسندگان این مطالعه برای کسب اطلاعات بیشتر، میکروبیوم ۶۴ کودک مبتلا به اوتیسم و ۶۴ کودک معمولی در حال رشد را در چین مقایسه کردند. این کودکان ۳ تا ۶ سال سن داشتند.
محققان دامنه، حجم و عملکرد‌های مرتبط باکتری‌ها را در نمونه‌های مدفوع کودکان ارزیابی کردند.
آن‌ها دریافتند مبتلایان به اوتیسم دارای محدوده و حجم متمایز و توسعه نیافته‌ای از باکتری‌های روده هستند که با رژیم غذایی ارتباط ندارد.
این محققان متوجه شدند در روده کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، به طور قابل توجهی تعداد باکتری‌های مرتبط با فعالیت انتقال دهنده عصبی و پنج گونه باکتری وجود دارد که به طور معمول در روده کودکان بدون این بیماری وجود ندارد.
نویسندگان این مطالعه گفتند که این اختلافات در گروه جداگانه‌ای متشکل از هشت کودک مبتلا به اوتیسم و ۱۰ کودک سالم تأیید شد.
به گفته نویسندگان، یافته‌ها حاکی از آن است که ممکن است یک پروفایل میکروبی مشخص برای اوتیسم وجود داشته باشد که ممکن است درمان به موقع بیماری را میسر سازد.
اوتیسم نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتار‌های ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علایم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می‌کند و علت اصلی آن هنوز ناشناخته است.
به افرادی که این اختلال را دارند اوتیستیک یا درخودمانده گفته می‌شود. این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است. وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد.
این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیرکلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند.
این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد. در بعضی موارد، رفتار‌های خودآزاردهنده و پرخاشگری نیز دیده می‌شود. در این افراد، حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) و پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دلبستگی به اشیا یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود.
ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) این افراد حساسیت‌های غیرمعمول نیز دیده شود.
نتایج این مطالعه به صورت آنلاین در مجله Gut منتشر شد.
