دیدارنیوز ـ سرویس ورزشی: یکشنبه سرنوشتساز فوتبال ایران به زودی از راه میرسد و رقابت ۴ نفر برای کسب صندلی ریاست به اوج خواهد رسید. شب گذشته پخش برنامه فوتبال برتر با موضوع مناظره سه تن از نامزدهای ریاست فدراسیون، حال و هوای فوتبال و هواداران آن را نیز انتخاباتی کرد هر چند که این برنامه هرگز گرد و خاک مناظرههای سیاسیون را نداشت.
برنامه دوشنبه شب البته به جز در یکی دو صحنه محدود، عموما عرصه معرفی و توضیح درباره برنامههای سه کاندیدا بدون حضور علی کریمی بود. بازیکن سابق تیم ملی پیش از روز ضبط این برنامه یعنی یکشنبه سوم اسفند ماه، اعلام کرد که در این برنامه نمایشی حضور پیدا نمیکند و به طریق دیگری برنامههایش را اعلام خواهد کرد. امروز هم البته در دو نوبت خبر رسید که ساترا پخش برنامه انفرادی علی کریمی را لغو کرده، اما ساعاتی بعد و پس از ترکیدن فضای رسانهای به خاطر این خبر، اعلام شد که این ممانعت، صحت ندارد و هنوز این سیستم در حال بررسی برنامه علی کریمی است.
بیشتر بخوانید: علی کریمی، انتخابات فدراسیون و تاکتیک دریبل رقبا بدون توپ!هر چند علی کریمی در نظرسنجیهای متعدد در فضای مجازی با اختلاف فضایی از سه رقیبش در جلب آرای مردمی بالاتر است، اما از نگاه برخی از رسانهها او کمترین رای را از مجمع به دست خواهد آورد. شاید هم علی کریمی با هوش و ذکاوتی که دارد از این موضوع
علی کریمی با هوش و ذکاوتی که دارد در مقام یک رقیب یاغی سعی دارد بازی دیگران را نیز به هم بزند و رایگیری مجمع و رایآوردن نفر برتر را بیاعتبار کند
مطلع باشد و در مقام یک رقیب یاغی سعی دارد بازی دیگران را نیز به هم بزند و رایگیری مجمع و رایآوردن نفر برتر را بیاعتبار کند. به هر حال با این بازی، علی کریمی حتی اگر کمترین رای را نیز به دست آورد به عنوان بازنده قهرمان از سوی هواداران فوتبال شناخته خواهد شد و منزلت خود را برای رقابتهای بعدی از دست نخواهد داد.
اما ریختشناسی و نحوه حضور سه نامزد دیگر برنامه یعنی مصطفی آجورلو، شهابالدین عزیزی خادم و کیومرث هاشمی در مقابل مجری فوتبال برتر، از سوژههای جذاب امروز بوده است. هر کسی از ظنّ خود و با شناختی که از نوع ارائه هر یک از این سه نفر به دست آورد، سعی کرد رئیس آینده فدراسیون را معرفی کند. از دیشب تاکنون، رسانهها بحث و تحلیلهای بسیاری را درباره شکل رویارویی رسانهای این سه نفر شکل داده و مردم عادی نیز این خط خبری را دنبال کردند. در نهایت، اما این اعضای مجمع هستند که باید به افراد مورد نظر خود رای بدهند و ظاهرا همین حالا بسیاری از آرا در ذهن جمعی مجمع فدراسیون، مشخص است.
بیشتر بخوانید: علی کریمی؛ سلطان دریبل یا غریبه بزرگ انتخاباتبرآیند بیشتر قضاوتها در مورد نمایش سه نامزد در این برنامه به این شکل بوده که عموما آجورلو به عنوان کسی که زمان و مباحث خود را بهتر از دیگران مدیریت کرده و فوتبالیتر حرف زده، عزیزی خادم تمایل بیشتری به تجاریسازی فوتبال ایران از خود نشان داده و
حتی یکی از چهار نفر نامزد کرسی ریاست فدراسیون به زبان خارجی مسلط نیستند و امکان معرفی فوتبال ایران در دنیا را ندارند و نمیتوانند رأسا از منافع فوتبال ملی در گردهماییها و نشستها دفاع کنند
نوگراتر از دو رقیبش به نظر میآید و در مورد کیومرث هاشمی نیز انتقادها بیشتر مربوط به بیهیجانی او و کلّی حرفزدنهای او بوده است. با توجه به اینکه این برنامه نخستین نمونه از مناظرههای انتخاباتی فدراسیون فوتبال به این شکل بود، طبیعتا نکات قابل انتقاد زیادی وجود داشت، اما به هر حال این برنامه با همه ایرادهایش پنجرهای به ذهن نامزدهای ریاست آتی فدراسیون فوتبال بود.
نکات جالب توجه در مورد این برنامه را میتوان در چند محور برشمرد:
۱ ـ با احترام به هر سه نامزد، به نظر میآمد خروجی برنامهها و ایدههای هر سه نفر، فاصله بسیاری با توقعات عمومی در مورد فوتبال کشور دارد. بیشتر طرفداران فوتبال انگار منتظر معجزه یا کار خارقالعاده هستند که در مدت کوتاهی فوتبال کشور را به اوج برگرداند در حالی که برنامه هر سه نامزد تقریبا تکرار همه برنامههای دو دهه اخیر بود. از برنامههای علی کریمی هم هنوز اطلاعی در دست نیست گرچه که در این فقره هم نباید منتظر جادوگری بود!
۲- هر سه نامزد از موانع پیشروی فوتبال ایران حرف زدند و اینکه برای از سر راه برداشتن آنها برنامه دارند، اما هر سه نفر سابقه مدیریت در ورزش یا فوتبال را داشتهاند و نتوانستند این سنگهای بزرگ را از میان بردارند یا حتی آن را خُرد کنند. وعدههای بزرگ انتخاباتی در شرایطی که هر سه نامزد میدانند باید همچنان با امکانات و افراد موجود از جمله روسای هیاتهای استانی و کارمندان مستقر در ادارات کار کنند. اساسا چطور میتوان با سیستم پر از ایراد در اداره فوتبال ایران کارهای بزرگ کرد و برقآسا پیشرفت کرد؟
۳- فوتبال ایران به شدت نیازمند تعامل با جهان و تنه به تنه شدن با کشورهای صاحبنام و صاحبسبک است، اما حتی یکی از چهار نفر نامزد کرسی ریاست فدراسیون به زبان خارجی مسلط نیستند و امکان معرفی فوتبال ایران در دنیا را ندارند و نمیتوانند رأسا از منافع فوتبال ملی در گردهماییها و نشستها دفاع کنند. سران فوتبال ایران به شدت به فردی معادل جواد ظریف در وزارت خارجه نیاز دارند، در حالی که بیشتر روسا یا دبیران فدراسیون ورزشی در دنیا به ابزار روز و زبان بینالمللی گفتگو مجهزند.
۴- قطعا یکی از مهمترین فعالیتهای فدراسیون فوتبال باید تولید فکر، ایده و اندیشه برای غلبه بر چالشها و پیشرفت فوتبال با استفاده از تجربههای جهانی و بومی کردن آنها باشد، اما در مناظره دیشب هیچ یک از نامزدها درباره چگونگی ایجاد چنین بستری در فدراسیون صحبت نکردند.
۵- هیچ یک از کاندیداها درباره چگونگی توسعه فوتبال در فضای دولتی و حاکمیتی کشور ایده قابل ملاحظه و کاربردی ارائه نکردند و حتی یک نفر نگفت که مثلا ماجرای حق پخش تلویزیونی اصلا قابل اجرا نیست! اینکه صرفا در مورد کلیات تجاریسازی و خصوصیسازی صحبت شد چیز تازهای نبود و الگوی فوتبال ترکیه نیز به نظر نمیآید در شرایط فعلی کارساز باشد.
۶- تا اینجای ماجرای انتخابات که همه چیز معمولی بوده و تفاوت قابل ملاحظهای دیده نشده، اما مشخص نیست که این قدر واهمه و احساس خطر از سوی وزارت ورزش، سرپرستی فعلی فدراسیون و نهادهای کلان کشور بابت چیست؟! همانطور که مصطفی آجورلو هم
تا اینجای ماجرای انتخابات که همه چیز معمولی بوده و تفاوت قابل ملاحظهای دیده نشده، اما مشخص نیست که این قدر واهمه و احساس خطر از سوی وزارت ورزش، سرپرستی فعلی فدراسیون و نهادهای کلان کشور بابت چیست؟!
در اواخر برنامه گفت واقعا چه قدر تفاوت بین سه نامزد حاضر در این مناظره وجود دارد؟ در واقع این سه نفر واقعیت مدیریت فوتبال ایران هستند و انگار که تیم ملی مدیران فوتبال باشند! در نهایت این تیم ملی مدیران، تناسب آشکاری با بدنه نحیف و کمتوان فوتبال باشگاهی و ملی و همه ردههای آن دارد و به نظر نمیآید برونداد ویژهای از خود نشان دهد.
به نظر
فوتبال ایران فاقد یک استراتژی کلان و آیندهنگر است یا اگر هم چنین چیزی در گنجه فدراسیون وجود داشته باشد کسی تمایل به اجرای آن ندارد. ما سالهاست دور خودمان میچرخیم و این هم آغاز یک دور تسلسل دیگر است.