دیدارنیوز ـ آرش راهبر: امروز شنیده شد که علی رغبتی عضو هیات مدیره و به زعم بسیاری حافظ منافع وزارت ورزش در پرسپولیس، قصد دارد منصب خود را ترک کند و احتمالا در جای کم دردسر دیگری به کار مشغول شود. گفته شده که رسول‌پناه نیز بعد از فینال آسیا با پرسپولیس وداع خواهد کرد. در واقع در وضعیت اسف‌بار موجود آنهایی که باید دست به کار بزرگ و تدبیر مناسب بزنند نیز عرصه را خالی خواهند کرد.
***
تعدادی از هواداران پرسپولیس امروز در فضای مجازی فراخوان مجددی برای یک تجمع داده‌اند، زمان، شنبه هفته آینده و مکان نیز روبروی ساختمان باشگاه. هواداران عصبانی بی‌آنکه دلیل مشخص و دقیقی برای این تجمع داشته باشند احتمالا تنها برای فشار آوردن به مدیریت باشگاه دست به چنین اقدامی خواهند زد. در فضای مجازی که جولانگاه واکنش‌های متعصبانه برای هواداران تندرو است، مسابقه بزرگی برای تحریک بقیه به وجود آمده در حالی که ترجیع‌بند بیشتر آنها هم این است:«هواداران پرسپولیس، اتحادتان را حفظ کنید...»
جالب است که امروز حتی کریم باقری نیز در صفحه اینستاگرام خود از هواداران خواسته که آرامش خود را حفظ کنند و خویشتن‌دار باشند تا این روزهای پرحاشیه بگذرد اما به نظر می‌آید بسیاری از آنهایی که همواره از کریم باقری به عنوان سمبل غیرت و تعصب باشگاه یاد می‌کنند به این خواسته اسطوره باشگاه وقعی نخواهند گذارد. بنابراین باید پرسید کدام اتحاد قرار است حفظ شود؟ متاسفانه هواداران متعصب عموما بازیچه دست باندهای مختلف قدرت در پرسپولیس هستند و به عنوان پیاده‌نظام هر جناح وارد معرکه می‌شوند.
به عنوان مثال در پی خروج شجاع خلیل‌زاده از ایران و سفر او به قطر برای قرارداد بستن با باشگاه الریان، دقیقا چند گروه وارد این بازی شده و با واکنش‌های متفاوت این ماجرا را تحلیل می‌کنند. همین حالا بسیاری از هواداران شجاع خلیل‌زاده را سمبل بی‌غیرتی خطاب کرده و معتقدند او به خاطر پول به باشگاه پشت کرده و ناگهان سر از قطر درآورده است. عده دیگری که مدیریت باشگاه را مقصر همه نابسامانی‌های اخیر می‌دانند نیز معتقدند رفتار رسول‌پناه در ارتباط با خواسته شجاع مبنی بر افزایش دستمزد او منجر به چنین افتضاحی شده و اگر چند بازیکن دیگر هم باشگاه را ترک کرده‌اند دقیقا به خاطر سوء مدیریت و ناآشنایی رسول‌پناه با آداب بازیکن‌داری است.
تعدادی از پیشکسوتان باشگاه نیز این حق را برای خود قائل هستند که با اظهارنظرهای گاه و بیگاه و عموما برای جلب توجه بیشتر، وضعیت آشفته فعلی را آشفته‌تر کنند در حالی که هیچ تشکیلات رسمی و منظمی برای استفاده از تجربه پیشکسوتان در باشگاه پرسپولیس وجود ندارد.
در مقابل عده اندکی نیز معتقدند که اوضاع فعلی در نتیجه کشمکش و جنگ پنهان باندها و گروه‌های قدرت‌طلب در پرسپولیس است و هواداران، فعالان فضای مجازی و معترضان خیابانی نیز در دام هر یک از این گروه‌ها می‌افتند و خواه ناخواه در برابر هم صف‌آرایی می‌کنند.
اما واقعا در پرسپولیس چه خبر است؟ چرا باید باشگاهی که در رقابت‌های حماسی لیگ قهرمانان آسیا درخشید و به فینال رفت تا برای مدتی هر چند کوتاه، غم و خشم میلیون‌ها ایرانی را به باد فراموشی بسپارد به چنین اوضاع آشفته‌ای دچار شود؟ شاید صعود به فینال آسیا در سناریوی باندهای قدرت‌طلب دیده نشده بود و حالا همه آنها همان برنامه‌های قبلی را دارند پیاده می‌کنند.
این روزها سوال‌های جدی و دقیقی درباره پرسپولیس وجود دارد. چرا شجاع خلیل‌زاده در یک فرصت مقتضی فسخ قرارداد خود را از طریق فدراسیون می‌گیرد اما جوری وانمود می‌کند که انگار با پرسپولیس تمدید خواهد کرد و ناگهان سر از قطر درمی‌آورد؟ چرا مدیران باشگاه مدام صحبت از نگهداشتن قطعی بشار و شجاع کردند در حالی که عده‌ای می‌گویند مدیریت باشگاه همه تلاش خود را برای قطع همکاری با خلیل‌زاده داشته و از این انتقال نیز خشنود است؟
ماجرای درگیری بازیکنان، خصوصا شجاع با بشار رسن و احمد نوراللهی در قطر چه بوده و آیا همین موضوع دلیل ایجاد تنفر در بیشتر بازیکنان پرسپولیس نسبت به خلیل‌زاده شده است؟ آیا مشترک بودن مدیر برنامه‌های یحیی گل‌محمدی با چند بازیکن از جمله شجاع خلیل‌زاده ارتباطی با بروز اختلاف میان سرمربی و مدیرعامل بوده؟ چرا باند ویژه «ح.م» به عنوان یکی از بانفوذترین مدیر برنامه‌های فوتبالی در ایران، تا این حد در پرسپولیس صاحب قدرت و تاثیر شده اند؟ چرا مدیرعامل پرسپولیس در کوچه‌های اطراف باشگاه و به عنوان درددل با هواداران، کنفرانس خبری تشکیل می‌دهد و سفره دلش را (عامدانه) باز کرده و برخی از اختلافات موجود را تشریح می‌کند و حضور شجاع را در تیم سمّ می‌داند؟
اینها سوالاتی است که پاسخ به آنها می‌تواند تا حد زیادی دلایل بهم ریخته‌گی وضع فعلی را مشخص کند و دستکم واکنش‌های احساسی و به دور از عقلانیت هواداران را کاهش دهد. با این حال به نظر می‌آید نان بسیاری از باندهای قدرت در پرسپولیس در همین آشفتگی از تنور درمی‌آید و به روغن آغشته می‌شود.
امروز شنیده شد که علی رغبتی عضو هیات مدیره و به زعم بسیاری حافظ منافع وزارت ورزش در پرسپولیس، قصد دارد منصب خود را ترک کند و احتمالا در جای کم دردسر دیگری به کار مشغول شود. گفته شده که رسول‌پناه نیز بعد از فینال آسیا با پرسپولیس وداع خواهد کرد. در واقع در وضعیت اسف‌بار موجود آنهایی که باید دست به کار بزرگ و تدبیر مناسب بزنند نیز عرصه را خالی خواهند کرد. سوال آخر اینکه این وضعیت به سود چه کسانی تمام خواهد شد؟ قطعا برای آنهایی که دنبال سینه چاک کردن و شعار «حیا کن، رها کن» هستند اتفاق خوبی نخواهد افتاد...
