دیدارنیوز ـ مرضیه حسینی: استان سیستان و بلوچستان و شهرستان ایرانشهر همچنان با مشکل گاز شهری و تامین کپسول گاز مواجه است. صفهای طولانی برای خرید کپسول گاز حتی در فصل تابستان هم ادامه دارد و دسترسی به سیلندرهای گاز با شکل گرفتن بازار سیاه حول این نیاز عمومی، دشوارتر شده است. این دشواری به حدی است که مردم تمام شب را به امید تهیه کپسول در صفهای چند متری به صبح میرسانند و در بسیاری از موارد دست خالی باز میگردند، زیرا دلالان افرادی را اجیر کرده که در صف ایستاده و کپسولهای گاز را خریداری کنند و در بازار سیاه به قیمتهای بالاتری بفروشند. وضعیت به گونه ایست که خرید یک کپسول گاز گاهی تا ۱۰۰ هزار تومان هزینه بر میدارد. این وضعیت در حالی است که بیش از یک دهه پیش مشعل گاز در ایرانشهر با حضور مسئولین روشن شد. به گفته مرز نشینان ارسال کپسولهای گاز به آن سوی مرز در پاکستان، بر دشواری تهیه سیلندرهای گاز دامن زده هر چند معاون استانداری این خبر را تکذیب کرده است.
عبدالناصر درخشان نماینده ایرانشهر در گفتوگو با
دیدار به نکاتی حول مسئله گاز در این شهرستان اشاره میکند.
شرکت گاز همراهی نکرد!
عبدالناصر درخشان در ابتدا به پراکندگی مسئله گازرسانی در سطح استان اشاره کرد و گفت: «مشکل عدم دسترسی به گاز مختص ایرانشهر نیست، مردم در سرتاسر استان با این مشکل مواجه هستند. به ویژه اینکه دسترسی به کپسول گاز نیز دشوار شده است. مساله فقدان گاز در ایرانشهر از این حیث که این شهرستان لوله کشی گاز دارد، اما از گاز خبری نیست، تاسف برانگیزتر است. البته در خصوص لوله کشی گاز اشاره به این نکته لازم است که حتی در بخش شهرنشین ایرانشهر نیز بیش از ۶۰ درصد مردم به دلیل بالا بودن هزینههای پروسه لوله کشی، از این امکان برخوردار نیستند. لوله کشی گاز در هر خانه بیش از ۵ میلیون هزینه دارد اغلب مردم ایرانشهر از حیث مالی در سطح پایینی قرار دارند. ما پیگیر این مسئله شدیم که شرکت گاز تسهیلاتی را به صورت وام برای تامین هزینههای لوله کشی و تاسیسات گاز در اختیار مردم قرار دهد، اما متاسفانه مورد قبول واقع نشد. در خصوص گاز رسانی به روستاهای اطراف نیز پیگیر هستیم که هر چه سریعتر این پروژه به انجام برسد.»
ایرانشهر باید منطقه شود!
عبدالناصر درخشان در خصوص دشواری دسترسی مردم به کپسولهای گاز گفت: «مردم برای تهیه کپسولهای گاز با دشواریهای زیادی مواجه هستند، این مسئله با توجه به فرارسیدن فصل سرما نگرانیهای بیشتری را ایجاد کرده است. یکی از دلایل بروز این مشکل، شرکتهای حمل و نقل گاز است. از آنجا که هزینههای این شرکتها که عمدتا در استان هرمزگان قرار دارند شدیدا افزایش یافته، آنها رغبت کمی به آوردن تانکرهای گاز به ایرانشهر و تحویل محموله گازی به شرکتهای سیلندر پرکنی دارند. عدم همراهی شرکتهای حمل و نقل در آوردن گاز، شرکتهای پر کننده کپسول را نیز با محدودیت مواجه کرده است.»
درخشانی ادامه داد: «یکی از اصلیترین دلایل محرومیت ایرانشهر از امکانات و خدمات شهری مانند گاز، این است که در تقسیمات کشوری، ایرانشهر منطقه به حساب نمیآید. ایرانشهر در واقع وابسته به بندرعباس است، در حالی که حوزه ایرانشهر هم از حیث جمعیت و هم گستره جغرافیایی از بندرعباس بزرگتر است. شکل گرفتن بازار سیاه حول تامین کپسول گاز، دسترسی به این نیاز روزمره را برای مردم دشوارتر کرده، در کنار ایستادنهای طولانی در صفهای گاز، قیمت یک کپسول گاهی تا ۱۰۰ هزار تومان برای مردم هزینه برمیدارد. برای تبدیل شدن ایرانشهر به منطقه تلاش کرده و میکنیم، من در این خصوص حتی با وزیر رایزنیهایی کردهام، اگر ایرانشهر به منطقه تبدیل شود، مشکل گاز این شهرستان حل خواهد شد. در نهایت اینکه در خصوص سرنوشت مسئله گاز، وزارت نفت وعده همکاری دادهاند، ما هم شدیدا پیگیر هستیم.»
مدیران در استان سیستان و بلوچستان بومی نیستند
عبدالناصر درخشان در ادامه به نکتهای کلیدی در علت محرومیت ساختاری استان سیستان و بلوچستان در حوزههای مختلف اشاره کرد و گفت: «وجود مدیران و تصمیم گیرانی که بومی استان بوده و نسبت به مسائل مختلف استان اشراف کامل داشته باشند، عاملی تاثیر گذار در اتخاذ سیاستهای کارآمد در رفع مشکلات استان به ویژه محرومیت زدایی و حرکت به سمت توسعه است، این ضرورت در حالی است که در استان سیستان و بلوچستان، تصمیم سازان و مسئولین تاثیرگذار به ویژه مسئولان رده بالای استانی، بومی نیستند، از سایر استانها به سیستان و بلوچستان میآیند و شناختی نسبت به استان ندارند.»
فریادمان در مجلس شنیده نمیشود
عبدالناصر درخشان در خصوص توان اثرگذاری نمایندهای استان در جهت جذب منابع و حل مشکلات مردم گفت: «در کنار بومی نبودن مسئولین استان، این نکته که دسترسی نیروهای انسانی توانمند استان سیستان و بلوچستان به پستهای مدیریتی در تهران بسیار بسیار اندک و در واقع صفر است، مانعی مهم در امکان لابی کردن نمایندههای استان در تهران و جذب حمایت وزارت خانههای مختلف برای حل مشکلات سیستان و بلوچستان به شمار میآید. این فقدان تنها مختص به تهران نیست، ما در سراسر کشور به تعداد انگشتهای دست نیرو نداریم، با این بضاعت اندک و در حالی که هیچ مسئول و تصمیم سازی در وزارتخانهها و بخشهای مختلف، شناختی از مشکلات ما ندارد، فریاد زدنهای ما در مجلس به جایی نمیرسد، در ماههای اول بنده و آقای سعیدی نماینده چابهار، با پیگیریهای زیاد موفق شدیم تعدادی از نمایندههای مجلس را برای بازدید از استان سیستان و بلوچستان ترغیب کنیم، بعد از پایان این سفر، دوستان عنوان کردند که هرگز تصور نمیکردند این حجم و اندازه از فقر و محرومیت در این استان وجود داشته باشد؛ رویکرد سایر مسئولین نیز کم و بیش همین طور است، ما نمایندههای استان از هیچ تلاشی برای جلب توجه مسئولین به سیستان و بلوچستان مضایقه نمیکنیم.»