گاف‌های پیاپی ترامپ: پوپولیست؛ ترسیده است!

دیدارنیوز ـ پرستو بهرامی‌راد: رهبران جهان مانند ذرت برشته بالا و پایین می‌پرند. هر چه سیاستمداران رفتار و مسلکی نزدیک‌تر به پوپولیسم داشته باشند،‎ این بالا و پایین پریدن‌ها در نشست‌های خبری بیشتر به چشم می‌آید. کرونا به دردسری عجیب برای سیاستمداران جهان مبدل شده است. در اوایل  شیوع این ویروس افرادی مثل دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا و بوریس جانسون، نخست وزیر بریتانیا با اعمال محدودیت بر ارتباطات اجتماعی و قرنطینه مخالفت کردند، اما شدت بحران آن‌ها را به پذیرش قرنطینه واداشت. هر چند روشن نیست که واکنش و انکار اولیه آن‌ها و تبعات آن چه تاثیری بر سرنوشت سیاسی آن‌ها خواهد گذاشت.

نخست وزیر انگلیس پس از ورود ویروس کرونا به این کشور و ابتلای چند نفر از شهروندان به این ویروس، با طبیعی جلوه دادن اوضاع، به تمسخر کووید_۱۹ پرداخت. او حتی در مقابل دوربین‌های تلویزیون خطاب به شهروندان اعلام کرد: «من فعالیت‌های عادی و روزمره خود را انجام می‌دهم، با همه نیز دست می‌دهم. از چنین کاری پشیمان نیستم و در آینده نیز آن را تکرار خواهم کرد». اما ویروس کرونا انتقام سختی از نخست‌وزیر بریتانیا گرفت و او به کرونا مبتلا شد. شدت شیوع کرونا در بریتانیا چنان بود که جانسون مجبور شد کل کشور را به صورت قرنطینه در بیاورد.

اما رتبه نخست اظهارات عجیب در مورد کرونا قطعا متعلق به دونال ترامپ است. در آخرین نمونه او چندی پیش پیشنهاد کرد که به افراد مبتلا به بیماری کووید_۱۹ داروی ضدعفونی‌کننده تزریق کنند تا ریه‌هایشان تمیز شود. اظهارات ترامپ این نگرانی جدی را به وجود آورده که ممکن است عده‌ای براساس سخنان او برای درمان خود به استفاده از مواد شوینده روی بیاورند. جو بایدن رقیب دموکرات ترامپ هم در توییتی با ناباوری از شهروندان خواست که مبادا به توصیه‌های ترامپ عمل کنند. دو روز بعد ترامپ اظهار کرد که شوخی کرده است.

جهان با بزرگترین چالش پس از جنگ جهانی دوم روبرو است و چشم مردم به تصمیم‌گیران و رهبران است. اما سوال ما ااست که کرونا باپوپولیست‌هایی مانند ترامپ چه خواهد کرد؟

فریدون مجلسی: ترامپ می‌ترسد به دلیل کرونا در انتخابات شکست بخورد

در این مورد دیدارنیوز با فریدون مجلسی، دیپلمات پیشین کشور و کارشناس مسائل بین‌الملل به گفت‌وگو نشسته است.

مجلسی در مورد نوع سیاست‌های دونالد ترامپ و بوریس جانسون می‎گوید: «ممکن است جانسون و ترامپ در برخی موارد با یکدیگر شباهت داشته باشند، ولی یک تفاوت بزرگ نیز دارند؛ جانسون یک دانشمند و ادیب زبان انگلیسی و یونانی است، ولی ترامپ فردی عامی و کم سوادی است و لیسانسی از یکی از دانشگاه متوسط آمریکا دارد که ارزش چندانی ندارد؛  زیرا در آمریکا بعد از لیسانس است که تحصیل عالی واقعی شروع می‌شود. ترامپ سال‌های عمرش را در بساز و بفروشی و قمارخانه‌داری گذرانده است به همین دلیل زبان عامیانه‌ای دارد و با عوام و تفکر آنها و اعتقادات خرافی آنها همراه است. از سوی دیگر اعتقاداتی شبیه طبقات فرودست فرهنگی دارد و به ایده "نخست امریکا" و این که آمریکایی‎ها از همه برتر هستند، اعتقاد دارد. جانسون نیز مقداری دست راستی فکر می‌کند و به خاطر رفتار دست راستی به ترامپ نزدیک می‌شود».

مجلسی ادامه می‌دهد: « جانسون در بحران کرونا و وقتی درصد ابتلا و درصد مرگ و میرهای ناشی از آن را در بریتانیا که در مقطعی بسیار پایین‌تر از آمار جهانی بود؛ مشاهده کرد، فکر کرد می‌تواند ریسک کند. اما وقتی به جدی بودن قضیه پی‌برد و خودش بهای گزافی پرداخت یعنی بیمار شد و به مرحله بحرانی رسید فهمید که کار جدی است.»

مجلسی تاکید کرد: «البته در بعضی دیدگاه‌ها و سیاست‌های دیگر هم بین جانسون و ترامپ اتفاق نظر وجود دارد. هر دو نسبت به مهاجرین بدبین هستند، اما دلایل متفاوتی دارند. انگلیس جزیره‌ای کوچک با جمعیت فشرده‌ای است که با هجوم بیگانگان از آسیا و آفریقا و حتی تعداد زیادی از اتحادیه اروپایی روبرو است. به همین دلیل صورتبندی اجتماعی انگلیس در حال تغییرات عمده بود؛ به عنوان مثال امروز شهردار لندن یک پاکستانی اصل است. مقصود جانسون این است که مهاجرین می‌آیند و تفکر، نظام، تربیت و فرهنگ جامعه را تغییر می‌دهند و برای او این شرایط نگران کننده است؛ آن هم در زمانی که جامعه اروپایی خصوصیت انحصاری خود را در صنعت تولید از دست داده و وارد رقابت جهانی شده و احتیاج دارد محتاط رفتار بکند. اما آمریکا یک کشور عظیم با 50 ایالت است که هر کدام استقلال و رویه سیاسی خودشان را دارند. فقط ایالت کالیفرنیا به تنهایی هشتمین اقتصاد جهان است. در حقیقت جانسون سعی می‌کند از نحوه برخوردهای سیاسی و بین‌المللی ترامپ به سود تفکر خودش بهره بگیرد. ترامپ هم فکر می‌کند جدایی انگلیس از اتحادیه اروپا باعث می‌شود انگلیس مانند گذشته‌ها متکی به آمریکا شده و از اروپا جدا شود و این کار و اروپا را تضعیف خواهد کرد و موقعیت رقابتی برتر آمریکا در جهان محفوظ می‌ماند. به همین دلیل از جانسون حمایت می‌کند و حمایت هر دو از هم به قصد سود بردن از روش‌های یکدیگر است نه به معنی اینکه آنها از یک فرهنگ سیاسی و اجتماعی مشترک برخوردار هستند. ممکن است زلف‌های آشفته جانسون کسانی را به این فکر بیاندازد که این هم احمدی نژادی در انگلیس است، ولی اگر جستجویی در سوابق علمی، تحصیلی، آکادمیک و سیاسی بکنید؛ می‌بیند که مردم انگلیس کسانی نیستند که یک ابله را به نخست‌وزیری خود انتخاب بکنند. برخی رفتارهایی که جانسون و ترامپ در دوران کرونا داشتند شبیه به هم است اما در کیفیت و هویت این دو سیاستمدار با یکدیگر یکسان نیست».

این دیپلمات پیشین در خصوص صحبت ترامپ در مورد استفاده از مواد پاک‌کننده اظهار می‌کند: «امکان ندارد جانسون چنین بحث احمقانه‌ای که مواد شوینده خوب است و آن را به بدن تزریق کنید را پیش بکشد و بعد مجبور شود دو روز بعد بگوید شوخی کردم. البته که به نظر نمی‎آید ترامپ شوخی کرده باشد، چون کسی که شوخی ابلهانه می‌کند لااقل می‌خندد. حرکات پوپولیستی ترامپ در بعضی کشور‌های دیگر هم دیده می‌شود. مقام‌هایی که می‌خواهند در آینده به جایی برسد به اموری که مربوط به حرفه آن‌ها نیست سرکشی می‌کنند تا تدارکی برای آینده خود ببینند. ترامپ هم همین وضعیت را دارد، او ترسیده است از اینکه این بحران بزرگی که پیش آمده به انتخاباتی که در ۶ ما آینده در پیش دارد لطمه بزرگ بزند و بازنده بشود. به همین دلیل با حضور دائمی در صحنه و در رسانه‌ها می‌خواهد بگوید من نگران هستم. منتهی چون برخوردش عوامانه است، هر بار گافی می‌دهد. یک مورد همین تزریق مواد پاک کننده بود. روزنامه‌های آمریکایی نیز به صورت تمسخر‌آمیزی ترامپ را به شکل آدم برفی سفیدی که وایتکس تزریق کرده و در نتیجه رنگ رخسارش رفته است، نشان دادند. ولی علت اصلی رفتار ترامپ ترس و نگرانی از این است که به موقعیت سیاسی وی لطمه بخورد و در مقام ریاست جمهوری باقی نماند. همانطور که کارتر به دلیل اینکه موفق نشد گروگانگیری را در ایران در دوران ریاست جمهوری خود پایان ببخشد و تلاشی هم که در طبس کرد به شکست انجامید؛ مقام ریاست جمهوری را از دست داد. ترامپ هم احساس می‎کند به دلیل بیماری مقام خود را از دست می‌دهد. برای شکست هم لازم نیست بیماری درمان نشود، وضعیت اقتصادی که پیش آمده و پسرفتی که کرده و آمارهایی که وجود دارد موجب سرنگونی  دولت در انتخابات خواهد شد».   

این دیپلمات در ادامه می‌گوید: «در آمریکا و در انگلیس و... هدف و ابزار اصلی دولت‌ها برای  نشان دادن لیاقت حکومت، نظام اقتصادی کشورها است. وقتی نظام اقتصادی بر هم بخورد در کشورها ایجاد تنش می‌کند و بلاتکیف می‌شوند که چگونه از پس مسائل بربیایند. تردیدی نیست وقتی به اقتصاد عظیمی مثل آمریکا که بزرگترین اقتصاد جهان است، شوک وارد می‌شود و ناگهان همه ناچار می‌شوند کارها را رها بکنند و به خانه بروند، مشکلات عظیمی خلق می‌شود. دولت آمریکا به ناچار بسته‌های میلیارد دلاری اقتصادی برای مدیریت بحران در نظر می‌گیرد تارضایت مردم را به دست بیارد، دیگر تکلیف بقیه کشورها روشن است. کرونا شوکی به نظام اقتصادی کشورها و جهان وارد کرده است. چینی‌ها اولین ضربه را خوردند اولین تنزل اقتصادی را پیدا کردند. شاید بتوان گفت که این امر موجب خوشحالی ترامپ شد ولی به زودی این بیماری دامنگیر آمریکا نیز شد. چین مدعی است به تدریج از بحران خارج می‌شود؛ اما به هر حال چین کشوری تک حزبی است و می‌تواند به مردم بگوید قرنطینه کافی است و به سرکار بیایید، عده‌ای هم ممکن است بمیرند ولی زیاد اهمیت ندهند. در آمریکا هم می‌بینیم که خیلی از دست راستی‌ها هم همین حرف را می‌زنند ولی شمار بسیار زیادی اینطوری فکر نمی‌کنند و اقتصاد را فدای مردم می‌کنند به جای اینکه مردم را فدای اقتصاد بکنند».

فریدون مجلسی در پایان بیان می‎کند: «این دیدها و اختلاف‌ها در جهان بوجود آمده است و همه را به فکر برده است که حالا باید چه کرد؟! به همین دلیل هم هستکه صدها میلیارد دلار در نظر گرفتند که بتوانند برای این ویروس دارو یا واکسن موثری چه از لحاظ بهداشتی و چه از لحاظ درمانی پیدا بکنند. در این مورد باید تمام دنیا باهم همکاری کنند. این دیگر از آن مواردی نیست که کشورها بخواهند بلوک‌بندی بکنند و بخواهند انتقام بگیرند. این شرایط احتیاج به یک همدردی بین‌المللی دارد. امیدوار هستم همانطور که طبیعت بارها اینگونه بیماری‌ها را با قربانیان بسیار گذرانده و خاتمه پیدا کرده، اکنون که سطح علوم خیلی بالاتر است باز هم این مرحله را با قربانیان کمتر پشت سر بگذاریم».