دردسرهای اپلیکیشنِ نا«شاد»

معلم‌ها هم به شدت با دشواری‌های استفاده از اپلیکیشن‌های داخلی و همچنین نداشتن گوشی‌های اندروید مواجه هستند. خدیجه رستگار معلم عربی یکی از مدارس یاسوج است؛ او می‌گوید: «تدریس آنلاین در شرایط فعلی بسیار سخت و زمان‌بر و انرژی‌بر است تدریس آنلاین بیشتر از تدریس حضوری در مدرسه از ما وقت و انرژی می‌گیرد، مشکل اصلی این است که بسیاری از دانش آموزان من روستایی‌اند و گوشی اندروید ندارند، آن‌هایی هم که دارند مدل گوشی‌هایشان پایین است و نمی‌توانند اپلیکیشن‌های جدید را نصب کنند البته نصب کردن این اپلیکیشن «شاد» هم مصیبتی است. نه برای دانش آموزان نصب می‌شود و نه معلمین، این مشکلات باعث شده که حضور دانش آموزان در کلاس‌هایی که من در «شاد» تشکیل می‌دهم در بسیاری از موارد از ۲ یا ۳ نفر تجاوز نمی‌کند».

حسینی ادامه می‌دهد: «سه تا از دانش آموزان من از زمان تعطیلی مدارس کلا گم و گور شده‌اند شماره تماسی هم از خانواده‌شان در پرونده موجود نیست، مجبور شده‌ام تک تک در خانه‌هایشان بروم، یکی از آن‌ها را پیدا نکردم، چون خانه خالی بود دوتای دیگر هم پدرانشان بیسواد بوده و برای کار به شیراز رفته بودند مادرشان هم حتی گوشی معمولی نداشت. من حاضر بودم این چند نفر را به خانه خودم بیاورم و به آن‌ها درس بدهم، اما مادرشان قبول نکرد. سایر والدین هم کار با اپلیکیشن را بلد نیستند؛ البته حق هم دارند، چون مشکلات فراوانی دارد و تقریبا قابل استفاده نیست. مسئولین تصور کرده‌اند که تمام ایران تهران است که دست هر بچه ۵ ساله‌ای یک گوشی هوشمند هست و والدینشان هم به کار با گوشی و اینترنت وارد هستند، در جای جای استان کهکیلویه و بویراحمد و جا‌های محروم دیگری مانند ایلام و لرستان و سیستان و بلوچستان بسیاری از والدین و حتی معلم ها، تبلت و یا گوشی مناسب تدریس آنلاین ندارند»

عباس عظامی معلم و مدیر مدرسه می‌گوید: «واقعا خسته شده‌ایم. نصب این اپلیکیشن سخت است و حتی پس از یک هفته تلاش نصب نمی‌شود، همکار‌های من هم یا نتوانسته‌اند نصب کنند یا نمی‌توانند با آن کار کنند، مرتب اولیا زنگ می‌زنند یا به در خانه و مدرسه مراجعه می‌کنند که چه کنیم، مرورگر این نرم افزار دچار مشکل است، اساسا نمی‌توانی فیلم یا صوتی بفرستی، چون بسیار کند دانلود یا دچار قطعی می‌شود. تازه مشکل اساسی‌تر این است که در حوزه من که متشکل از ۳ روستا و بیش از ۷۰۰ دانش آموز است تنها ۴۰ درصد از والدین گوشی اندروید دارند و بقیه بچه‌ها عملا از تدریس محروم‌اند. قرار شد این بچه‌ها را تک تک درس بدهیم یا بسته آموزش بفرستیم که نشد!»

معلم‌ها، اولیا و دانش آموزان استان سیستان و بلوچستان از حیث داشتن مشکلات تدریس آنلاین وضعیت دردناک و ویژه‌ای دارند؛ به طوری که نزدیک به دو ماه است که دانش آموزان به حال خود رها شده و هیچ امکانی برای تدریس وجود ندارد. در این خصوص محمدنبی شهلی بر یکی از معلم‌های شهر سرباز بلوچستان به دیدارنیوز می‌گوید: «اینکه از دشواری‌های نصب اپلیکشن شاد می‌پرسید، جالب است، چون اینجا و در شهر‌های استان ما، اصلا آنتن درست برای حرف زدن و استفاده معمولی از گوشی تلفن همراه هم وجود ندارد. طبعا اینترنتی هم در کار نیست که کسی بتواند تدریس مجازی کند. بچه‌ها نزدیک ۲ ماه است که آموزشی دریافت نمی‌کنند، خیلی از این دانش‌آموزان اصلا گوشی هوشمند ندارند و البته اگر داشته باشند هم اینترنتی در کار نیست که سرکلاس حاضر شوند. در گروه واتساپی ما از ۲۰۰ تا دانش آموز فقط ۳۰ دانش آموز حاضر هستند. این برنامه «شاد» هم که وضع افتضاحی دارد، تا حالا ندیده‌ام کسی بتواند نصبش کند یا از آن استفاده کند، خیلی جا‌ها حتی تلویزیون هم نیست که بچه‌ها پای شبکه آموزش بنشینند، چه رسد به تدریس آنلاین.»