دیدارنیوز - متن یادداشت محمد قوچانی به شرح زیر است:
برای نخستین بار عاجز شدم از تیتر زدن برای خبر کسالت‌باری که ناگزیر بودم بر صفحه یک "سازندگی" بنشانم: نه اینکه به رسم این روزگار از انتخابات عبور کرده باشم ، بلکه بدان سبب که بی‌کفایتی شورای عالی اصلاح طلبان در راهبری انتخاباتی آنان را باید روایت می‌کردم. آقای عارف فکر کردند چون خودشان نامزد نمی‌شوند نیاز نیست در مقام رییس شورای عالی اصلاح طلبان از دیگران دعوت کنند و دیگر بزرگان.
این روزها آن قدر علیه نهاد انتخابات و اصلاحات حرف زدند که خودشان هم ظاهرا از اصلاحات و انتخابات پشیمان شدند و توبه کردند و از سر بی‌خیالی و بی برنامه‌گی و به نظرم بریدگی ما را مقابل اصولگرایان جوان رها کردند. حتی اگر فکر کنیم مردم رای نمی‌دهند حق نداشتیم در برابر آرمانهای اصلاح طلبی این قدر بی مسئولیت و باری به هر جهت باشیم. نمی‌شود هم حرفهای انقلابی زد و هم حرفهای انتخاباتی. نمی توان هم اپوزیسیون بود و هم چشمی به حاکمیت داشت.
این " آغاز یک پایان " است. " آغاز پایان اصلاح طلبان" خسته و نااستواری که فقط در زمین هموار می‌توانند سیاست ورزی کنند. ما به یک شکست نیاز داریم تا به خود آییم و اصلاح طلبی را اصلاح کنیم ... ما اصلاح طلب می‌مانیم ، حتی اگر در اقلیت باشیم... این بی تدبیری است که ما را اقلیت می‌کند، نه رای اکثریت... .
آقای قوچانی فرافکنی نکنید
گروه رسانه‌ای امید؛ نزدیک به حزب اتحاد ملت در نقد اظهارات اخیر محمد قوچانی (سردبیر روزنامه سازندگی) نوشت:
* مشاور و کارگزار دفتر رئیس دفتر اصلاح طلب ستیز روحانی، در آخرین خوش خدمتی اش برای تقرب و ارتقای بیشتر در دفتر رئیس دفتر، بی التفات به اوضاعی که انحراف دفتر و رئیس دفتر از مطالبات ملت ، برای جناح اصلاح طلب به بار آورده اند، همچنان دیواری کوتاه تر از عارف و شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان نمی یابد. او که گویی رسالتی غیر از پرخاش به عارف و اصلاح طلبان برای خود تعریف نکرده است، با گم کردن سوراخ دعا، شیپوری بدست گرفته و آن را از سر گشاد می نوازد، تا فضای و شرایطی که تئوری ها و کنش های جناب رئیس دفتر برای رئیس جمهور و اصلاح طلبان فراهم آورده است را در هیاهو و طمطراقی راه گم کن، بر گردن عارف و اصلاح طلبان بیندازد.
* به زبانی دیگر راهی که اصلاح طلبان هلو انجیری ، همچون قوچانی و دبیر کل کینه توزش، در درون جبهه ی اصلاحات، ترسیم کرده بودند، به آنچنان بیراهه ای تبدیل شده است که ایشان را به بستن نعل های وارونه رهنمون ساخته است. عارف قدیس نیست و همواره پذیرای نقدهای مشفقانه است اما بسی بی انصافی است که ناتوانمندی های مشکل ساز ناتوانانی که بی توجه به مطالبات مردم ، خاتمی،عارف و ... آن جنبش پرشور را در بن بست انفعالی خود گیر انداخته اند، توسط قوچانی ها، در کارنامه ی عارف درج شود غافل از اینکه تعدادی از چهره های اصلاح طلب که در انتخابات مجلس ثبت نام کردند بر اساس درخواست دکتر عارف بوده است.
* از سوی دیگر اصلاحات و مردم موم نیستند که در کاغذ روزنامه ی کارگزاران ، بتوان آنها را هر گونه و به هر شکلی که مصلحت بدانند، از آنها مجسمه بسازند. قوچانی ها بهتر است قبل از نسخه برای اصلاحات، بن بستی که جناب رئیس دفتر برای اصلاحات به ارمغان آورده است، بازشناسند . برای رفتن به مسیر صواب، گام اول شناخت بیراهه هاست( همان چیزی که سید جواد طباطبایی، مراد آقای قوچانی، نظریه ی انحطاط می نامد).
* هلو انجیری ها، قبل از ادعای اینکه هلو یا انجیرند، می بایست ریشه و مبانی هویتی خود را بازشناسند و از تقلای بی نتیجه برای گفتمان سازی های بی ریشه و بی اصالت دوری جویند. خود خواهی ها، خودمحوری ها و نسخه پیچی های مزدورانه و مزورانه، چیزی غیر از یک فرافکنی بی حاصل نیست. برای خوشایند رئیسی که خود رئیس یک دفتر است و دریافت اجر و قربی بیشتر در دفتری که انفعال را به نام اعتدال به خورد مردم می دهد، زیبنده نیست که روزنامه نگاری چون قوچانی، به کارگزار این رئیس دفتر برای تئوریزه کردن ضدیت با اصلاحات و شخصیت هایش تبدیل شود.
