محمدابراهیم رودینی از فعالان مدنی سیستان و بلوچستان در گفتگو با دیدارنیوز به تلفات جاده‌ای در این استان اشاره کرد و گفت: عقب ماندگی در سیستان و بلوچستان باعث شده که با ورود هرکشتی به بندر چابهار میزان تلفات جاده‌ای افزایش پیدا کند. آغازین روز‌های آبان ماه و مرگ ۵۹ نفر گویای این مسئله است که جاده‌های مناسب دهه‌های قبل استان، یارای حفظ جان سرنشینان خودرو‌ها را ندارند. حال که به فصل بودجه نویسی کشور نزدیک می‌شویم از نمایندگان استان عاجزانه تقاضا داریم با جدیت حداکثری پیگیر تخصیص بودجه برای جاده‌های استان ـ که بعضا بیش از ۲۰ سال از زمان تصویب توسعه و یا احداث آن‌ها می‌گذرد ـ باشند.
دیدارنیوز ـ اسفندیار عبداللهی: استان پهناور سیستان و بلوچستان که در گذشته‌های دور از آن به عنوان انبار غله کشور یاد می‌شد تحت عوامل طبیعی و غیر طبیعی، تقریبا به استانی خشک و کمتر برخوردار تبدیل شده است. شرایط نامناسب آموزشی، معیشتی و رفاهی مردمان این بخش از کشور، مختص امروز و دیروز نیست و حتما موضوع آینده هم خواهد بود. قاچاق، اعتیاد، مهاجران خارجی و بیکاری گسترده ناشی از این عوامل را نیز باید به مشکلات پیش تر یاد شده افزود.
اما موارد ذکر شده، تنها مشکلات استان سیستان و بلوچستان نیستند که بر اساس آمار رسمی، این خطه، فقیرترین استان ایران است. متوسط میزان پس‌انداز در سال ۹۶ در ایران هشت میلیون تومان بود، اما در سیستان و بلوچستان، متوسط میزان پس‌انداز هر نفر سه میلیون تومان بوده است.
یک‌هفتم کودکان بازمانده از تحصیل، در این استان زندگی می‌کنند که اغلب به دلیل فقر و نبود امکانات آموزشی نمی‌توانند به مدرسه بروند. متوسط فاصله مدرسه‌های روستایی در سیستان و بلوچستان ۳۰ کیلومتر است. یکی از دلایل افت تحصیلی یا ترک تحصیل دانش‌آموزان این استان، ضعیف‌بودن چشم و نداشتن توان خرید عینک است.
حمیدرضا پشنگ، نماینده سابق خاش در مجلس گفته بود ۷۰% مردم این استان زیر خط "فقر مطلق" زندگی می‌کنند. ۷۰% مردم این استان هم از بیمه بازنشستگی برخوردار نیستند. درآمد در استان سیستان و بلوچستان کمتر از یک درصد تولید ناخالص ملی در ایران است. دو سوم جمعیت استان به آب آشامیدنی بهداشتی دسترسی ندارند. از طرفی ۱۰۰% مساحت این استان با خشکسالی مواجه است و بیش از ۵۰۰ روستا در این منطقه جغرافیایی در حال نابودی است و مردم به دلیل بی‌آبی، فقر و بیکاری در حال ترک روستا‌ها هستند.
تمام مواردی که ذکر شد هنوز حق مطلب در مورد گرفتاری‌های مردم در استان سیستان و بلوچستان را ادا نکرده و احتمالا هیچ گزارش و تحلیلی نمی‌تواند همه ابعاد آن را به تصویر بکشد.
سیستان و بلوچستان به دلیل وسعتی که دارد از جمله استان‌هایی است که بیشترین جاده‌ها را دارد و البته بیشتر این جاده‌ها برای ارتباط بین روستا‌ها و همچنین روستا‌ها با شهر‌ها کشیده شده است. این موضوع در حالی است که اولا درصد خیلی کمی از این جاده‌ها آسفالت هستند و ثانیا فقط یک درصد آن‌ها دوطرفه هستند و همین موضوع باعث شده فقط در ۱۵ روز اول آبان ماه ۹۸ آمار کشته شدگان حوادث جاده‌ای در استان سیستان و بلوچستان به بیش از ۶۰ نفر برسد. با این آمار شاید باید منتظر اعداد متحیر کننده‌ای تا پایان سال باشیم.
با ورود هرکشتی به بندر چابهار میزان تلفات جاده‌ای افزایش پیدا می‌کند
محمدابراهیم رودینی از فعالان مدنی استان سیستان و بلوچستان در گفتگو با دیدارنیوز به موضوع جاده های نامناسب این استان اشاره کرد و ضمن اینکه جاده‌های سیستان و بلوچستان را جاده‌های مرگ نامید، گفت: بهسازی این جاده‌ها نیاز به تلاش و همگرایی و مطالبه گری مضاعف نمایندگان سیستان و بلوچستان در مجلس شورای اسلامی دارد؛ امری که تاکنون توجهی به آن نشده است.
وی افزود: از ابتدای آبان ماه تا نیمه آن در جاده‌های سیستان و بلوچستان و عمدتا در حوزه جنوب استان بیش از ۵۹ نفر در سوانح جاده‌ای جان باختند که علل مختلفی در این حوادث دخیل است، اما سهم جالب ۸۵ درصدی اشتباهات انسانی قابل تامل است. این سهم در حالی به رانندگان اختصاص داده شده است که در استان پهناور سیستان و بلوچستان، بیش از ۲۶ هزار کیلومتر (۹ درصد جاده‌های کشور) جاده مواصلاتی بین شهری و روستایی وجود دارد، اما طول جاده‌های دو بانده استان حدود ۲۶۰ کیلومتر است یعنی فقط ۱ درصد محور‌های مواصلاتی این استان دوبانده است.
رودینی با بیان اینکه دوربین‌های کنترل سرعت استان به دلیل عدم پرداخت وجه آن به پیمانکار جمع آوری شده اند، خاطرنشان کرد: سیستان و بلوچستان ۱۱ درصد مساحت و ۳ درصد جمعیت کشور را به خود اختصاص داده است اما پرخطرترین جاده‌های کشور سهم این استان است.
وی با ذکر این نکته که سهم چابهار در واردات کالا‌های اساسی به کشور بیش از ۲۰ درصد است، عنوان کرد: تبادلات کالایی کشورمان با افغانستان با فعال شدن بندر چابهار ۹ درصد افزایش پیدا کرده است و ظرفیت فعلی اسکله‌های چابهار به حدود هشت و نیم میلیون تن رسیده و همچنان در حال توسعه است. آمار گذشته و حال، خبر از نقش مهم استان در تجارت و توسعه کشور دارد، اما با سکوت نمایندگان استان (پیگیری در حد چند مکاتبه و نطق و تذکر میان دستور قابل پذیرش نیست) توسعه محور‌های مواصلاتی استان به ویژه مسیر ترانزیتی ایرانشهر به چابهار راکد مانده است و به هیچ عنوان توان و کشش ظرفیت هشت و نیم میلیون تنی اسکله‌های چابهار برای ترانزیت کالا به خارج از استان را ندارد.
رودینی یادآور شد: همین عقب ماندگی باعث شده که با ورود هرکشتی به بندر چابهار میزان تلفات جاده‌ای افزایش پیدا کند. آغازین روز‌های آبان ماه و مرگ ۵۹ نفر گویای این مسئله است که جاده‌های مناسب دهه‌های قبل استان، یارای حفظ جان سرنشینان خودرو‌ها را ندارند. حال که به فصل بودجه نویسی کشور نزدیک می‌شویم از نمایندگان استان عاجزانه تقاضا داریم با جدیت حداکثری پیگیر تخصیص بودجه برای جاده‌های استان ـ که بعضا بیش از ۲۰ سال از زمان تصویب توسعه و یا احداث آن‌ها می‌گذرد ـ باشند.
وی در پایان گفت: همچنین انتظار داریم نمایندگان مجلس شورای اسلامی از وزیر راه و شهرسازی درخصوص علت جمع آوری دوربین‌های کنترل سرعت در جاده های استان و تعلل در شناسایی و حذف نقاط حادثه خیز به قید فوریت طرح سوال کنند. قطعا مردم استان، نمایندگان ضعیفی که با سکوتشان موجب افزایش مرگ جاده‌ای می شوند را نخواهند بخشید.
