مرثیه سیستان و بلوچستان؛ این قسمت: «سرکور»

وی افزود: در دهستان سرکور بیش از ۱۸۰ پارچه آبادی کوچک و بزرگ وجود دارد، اما برای این تعداد روستا تنها یک مدرسه متوسطه پسرانه داریم که آن هم توسط یک خیر بومی حدود بیست سال قبل ساخته شده است. این فاجعه در مورد مدرسه دخترانه عمیق‌تر است، زیرا برای تمام این ۱۸۰ پارچه آبادی، مدرسه متوسطه دخترانه وجود ندارد، تنها یک سال است که یک خیر اقدام به تاسیس یک مدرسه سه کلاسه کرده که نه فضای آموزشی مناسب دارد و نه قادر به تامین نیاز منطقه است. مشکل نبود فضای آموزشی به حدی است که امسال دانش آموزان دختر مقطع متوسطه، قاطی دانش آموزان ابتدایی نشسته بودند، همچنین بخشی از دانش آموزان به دلیل نبود کلاس در فضای بیرون به سر بردند، همچنین کلاسها به ناچار به صورت نوبتی برگزار می شد.

وی ادامه داد: حدود ۸۰ درصد دختران این دهستان ترک تحصیل کرده اند. این محرومیت از تحصیل آن‌ها را به سمت کودک همسری و مشکلات دیگر سوق می‌دهد.

 

بنی اسدی در ادامه صحبت خود به یکی دیگر از مشکلات آموزشی بخش سرباز و دهستان سرکور یعنی فقدان اینترنت اشاره کرد و در این رابطه گفت: ما اینترنت نداریم؛ این درحالی است که آموزش تا حد زیادی وابسته به اینترنت شده است. به عنوان مثال امسال دانش آموزان دبیرستان من که امتحان نهایی داشتند مجبور شدند هر روز صبح حدود ۷۰ الی ۸۰ کیلومتر را طی کنند تا به مرکز شهر برسند و بتوانند در امتحان که به صورتی اینترنتی و از طریق سیستم برگزار می‌شد شرکت کنند.

وی افزود: دانش آموزی که تا به حال پشت سیستم ننشسته با استرس شدید در حالی که ۸۰ کیلومتر را طی کرده خواب آلوده و خسته سر جلسه امتحان حاضر می‌شود، مشخص است که از پسِ آزمون برنیامده و آمار قبولی به شدت پایین می‌آید، حتی به صفر می‌رسد.

 

بنی اسدی نبود فضای ورزشی برای جوانان و بچه‌ها را مشکل جدی دیگری دانست که دامن گیر سیستان و بخش سرباز به ویژه سرکور شده است. وی در این رابطه گفت: جوان هیچ فضایی برای تفریح، تخلیه انرژی و پرورش استعداد‌های ورزشی خود ندارد. در سراسر این دهستان که اگر طولی حساب کنیم نزدیک به ۹۰ کیلومتر است، یک سالن ورزشی، یک زمین و یا باشگاه وجود نیست.

بنی اسدی در تکمیل این جمله که یکی از علل تداوم مشکلات و محرومیت سیستان و بلوچستان، بی شک ضعف شدید مدیریتی و بی تفاوتی نمایندگان، مدیران بومی و سایر متولیان امور در استان سیستان و بلوچستان است گفت: دلسوزی، محور کار بسیاری از مسئولین و مدیران نیست و اگر مدیری بخواهد قدم مثبتی بردارد تقریبا تنها راهش جذب حمایت خیرین برای ساخت فضای آموزشی است و دست او از سایر منابع تقریبا کوتاه است.

وی افزود: مشکل دیگر در کنار بی تفاوتی مسئولین، این است که نمایندگان سیستان و بلوچستان در پارلمان و متولیان امر، اغلب نماینده توده مردم نیستند و از طرف آن‌ها مطالبه گری نمی‌کنند، غلبه فضا و فرهنگ قبیله‌ای بر انتخابات و یا انتخاب مدیران و مسئولین سبب شده که برگزیده‌ها منافع استان، شهرستان و دهستان را تامین نکرده و از طرف همه مردم مطالبه گری نکنند.

بنی اسدی در پایان اشاره کوتاهی به عدم وجود فضا و ارائه خدمات بهداشتی در دهستان سرکور کرد و گفت: برای ۱۸۰ پارچه آبادی تنها ۵ خانه بهداشت وجود دارد که چندان هم مجهز نیستند، این در حالی است که این منطقه در کنار جاده اصلی ایرانشهر به چابهار است و پرت و دور افتاده نیست که سزاوار این حجم از محرومیت باشد.

وی افزود: به کمک بعضی از همکاران برای آوردن اینترنت و همچنین تاسیس مدرسه دخترانه در مقطع متوسطه، نامه نگاری‌ها و تلاش‌هایی صورت گرفته که امید است نتیجه بدهد.