به بهانه درگذشت استاد فلسفه و اخلاق؛
در سوگ استاد محسن جهانگیری
همگی استاد جهانگیری را بر استواری اش بر منش علمی و معلمی میستایند. انضباط، دلدادگی به علم، پایبندی به منش تعلیم، مقید بودن به اخلاق و شرع، الگویی برای دانشجویانش شده است. همه میدیدیم که استاد تمامی کلاس هایش را باید هیجده هفته برگزار میکرد، گرچه در تمام ساعات درس، دغدغه تعلیم صحیح و بهره بردن از تمام دقایق برای تدریس را داشت. تاکیدشان بر تدریس متون اصلی هنوز در یادمان هست. در هفتهای که به روز معلم نزدیک میشویم استاد بی بدیلی را از دست دادیم، استادی که توامان معلم و اخلاقی بود. اخلاقی بودن استاد جهانگیری درس بزرگی برای دانش آموخته گان محسوب میشود. مواجهه متخلقانه او با دیگران توام با منش علمی از یادمان نخواهد رفت.
دیدارنیوزـ
قاسم پورحسن: مرگ عالم، رخنه و مصیبتی جبران ناپذیر است که چیزی آن را نمیتواند جبران کند.» استاد محسن جهانگیری را با آثارش در حوزه فلسفه و بخصوص نوشته هایش در باره ابن عربی و اسپینوزا میشناسند لیکن من او را با خصلت معلمی میشناختم. در روزهایی نزدیک به روز معلم از میان ما رفت. زمانیکه در مقطع دکتری با استاد، درس شرح مواقف میگذراندم بارزترین ویژگی را در او، دغدغه تعلیم و آموزاندن با مشی متواضعانه یافتم.
استاد تاکید داشت دانشجو در این مقطع باید از استقلال فکر و جد و جهد در کسب دانش برخوردار باشد چرا که به تعبیرش در مرحله اجتهاد فلسفی خواهد بود. سال ۱۳۷۲ که این درس را با ایشان میگذراندیم بیش از آنکه مشی مباهات استاد بودن و فخر فروختن به دانشجویان که از آسیبهای آشکار امروز نظام آموزشی شده است را داشته باشد، تاکید بر همراهی، معلم بودن به معنای صحیح، دغدغه فهم بنیادین و رشد دادن و بالنده ساختن استعدادها در دانشجویان را داشت. صراحت بیان او از صداقت وجودی وی بر میخاست. امیرالمومنین در خطبه ۲۱۶ نهج البلاغه خطاب به جامعه اسلامی هشدار میدهد که نباید سخن حق را کتمان کرد. «فالحق اوسع الاشیاء فی التواصف و اضیقها فی التناصف» حق فراخترین چیزهاست در ادعا، اما مضیقترین امر در عمل کردن است. حق چنین نیست که همواره به سود شخص باشد بلکه میتواند علیه او نیز بکار رود. استاد جهانگیری خود را به سبب نگرانی و دغدغهای که برای علم و نیز آینده آن داشت، موظف به بیان حقایق میدید.
دستاوردهای علمی ایشان به سبب علقه و علاقمندی شان به علم و رویکرد علمی ستودنی است. بسیاری از دانشجویان ایشان که امروزه عمدتا مقام استادی پیدا کردند شیوه معلمی و قدر دانستن از دانش و تحقیق را از ایشان فرا گرفتند.
همگی استاد جهانگیری را بر استواری اش بر منش علمی و معلمی میستایند. انضباط، دلدادگی به علم، پایبندی به منش تعلیم، مقید بودن به اخلاق و شرع، الگویی برای دانشجویانش شده است. همه میدیدیم که استاد تمامی کلاس هایش را باید هیجده هفته برگزار میکرد، گرچه در تمام ساعات درس، دغدغه تعلیم صحیح و بهره بردن از تمام دقایق برای تدریس را داشت. تاکیدشان بر تدریس متون اصلی هنوز در یادمان هست. در هفتهای که به روز معلم نزدیک میشویم استاد بی بدیلی را از دست دادیم، استادی که توامان معلم و اخلاقی بود. اخلاقی بودن استاد جهانگیری درس بزرگی برای دانش آموخته گان محسوب میشود. مواجهه متخلقانه او با دیگران توام با منش علمی از یادمان نخواهد رفت.
یاد و خاطره آن استاد راحل و گرانقدر را گرامی داشته و برای بازماندگانشان صبر و تحمل مصائب را تمنا داریم. غفران و آمرزش الهی را از ساحت ربوبی مسئلت داریم.