دیدارنیوز ـ پرستو بهرامی راد ـ زنان فوتسال ايران با وجود عدم
حمايت رسانه‌ای از طرف صدا و سيما قهرمان آسيا شدند و با برتری 5 بر 2 در برابر ژاپن جام را بالای سر خود بردند. گل‌های اين ديدار را «سارا شيربيگی» (3 گل)، «فهميه زارعی» و «فرشته كريمی» به ثمر رساندند تا جام قهرمانی برای دومين دوره پياپی نصيب ملی‌پوشان ايران شود.
در پايان اين رقابت‌ها سه جايزه برترين‌ها نيز به ايران رسيد، «فرشته كريمی» عنوان ارزشمندترين بازيكن اين دوره از رقابت‌ها را به دست آورد. «سارا شيربيگی» و «فاطمه اعتدادی» هر كدام با 9 گل زده در صدر جدول گلزنان قرار گرفتند كه در پايان تنديس خانم گل به «سارا شيربيگی» اهدا شد. «نسيمه غلامی»، كاپيتان تيم ملی ايران نيز جايزه بازی جوانمردانه را دريافت كرد.
از سوی دیگر، در هفدهمين دوره رقابت‌های كاراته قهرمانی جوانان تيم دختران ايران با 2 مدال طلای «فاطمه خنكدار» و «نگين آلتونی»، يك نقره «مبينا حيدری» و برنز «حديثه جمالی» همراه با ژاپن و به صورت مشترك به عنوان قهرمانی آسيا دست يافت تا بانوان كاراته ايران به سير صعوی خود در سال‌های اخير ادامه دهند، اما در بخش پسران تيم ايران عملكرد خوبی نداشت.
ورزشکاران زن شانه به شانه مردان حركت می‌كنند و آسيا را به تسخير در آوردهاند و در اکثر مواقع خود را بهتر از مردان درعرصه‌های جهانی نشان داده‌‌اند. قهرمانی تيم‌ملی فوتسال و کاراته، اتفاقی بود كه واكنش‌های فراوانی را در فضای مجازی به همراه داشت.
واکنش‌های مجازی به افتخارات بانوان ایرانی
بسياری از كاربران مجازی با انتشار پيام‌های تبريك، از شيرزنان فوتسال و کاراته ایرانی تقدير كردند و برخی نيز مسائلی مثل پخش نشدن بازی از صدا و سيما را مورد نقد قرار دادند. دقايقی پس از قهرمانی ملی‌پوشان، سلبريتی‌ها و چهره‌های مهم ورزشی در پيام‌هایی از بانوان ايرانی تقدير كردند.
«مسعود سلطانی‌فر»، وزير ورزش و جوانان در واكنش به اين اتفاق نوشت: «نشان عزت و عظمت ایران اسلامی در هویت بخشی به بانوان این سرزمین در افتخارآفرینی تیم ملی فوتسال بانوان ایران به منصه ظهور رسید».
كارلوس كی‌روش و اعضای تيم‌ملی فوتبال نيز در پيامی برای بانوان ايرانی نوشتند: «کسب عنوان نخست رقابت‌های قهرمانی آسیا، بار دیگر استعداد جوانان ایرانی را اثبات کرد. دختران ایران در میان تیم‌های برتر آسیا، با دومین قهرمانی قاره‌ای نشان دادند که می‌توانند حرف‌های زیادی در آینده در سطح جهانی داشته باشند. باید قدردان این استعداد بود و شرایط را برای پیشرفت هر چه بیشتر آنها فراهم کرد».
سیاستمداران نیز در مقابل پیروزی دختران ایرانی در فضای مجازی واکنش نشان دادند. «علی لاريجانی»، رييس مجلس شورای اسلامی با انتشار پيامی نوشت: «کسب مجدد عنوان قهرمانی در رقابت‌های فوتسال آسیا توسط بانوان شایسته کشورمان موجب خوشحالی و مسرت گردید. این شایستگی نشان داد دختران جمهوری اسلامی با حفظ حجاب می‌توانند به قله‌های قهرمانی دست یافته و توانمندی خویش را در عرصه‌های بین‌المللی به اثبات برسانند.اینجانب ضمن تبریک این همت و تلاش درخشان به بازیکنان، کادر فنی و مسئولان تیم، موفقیت بانوان سرافراز کشورمان را از خداوند متعال مسئلت می کنم».
همچنین علی كفاشيان رييس كميته فوتسال آسيا و ليلا صوفی‌زاده نايب‌رييس بانوان فدراسيون فوتبال در مراسم اهدای جام حضور داشتند. با تمام این احوال هنوز محدودیت‌های فراوانی در مقابل ورزش زنان وجود دارد و مسئولین به جای رفع این مشکلات فقط در لحظات افتخارآمیز در کنار ورزشکاران عکس یادگاری می‌اندازند.
محدودیت‌های بانوان ورزشکار
بانوان ورزشكار ايرانی همانطور كه در مستند «صفر تا سكو»، داستان زندگی خواهران منصوريان اشاره شده است با كمترين امكانات بهترين نتايج را تا امروز بدست آوردهاند. ورزش زنان ايران نیاز به حمایت جدی مالی و رسانه ها دارد تا شکوفا شود و جایگاه واقعی خود را در آسیا و جهان پیدا کند.
مسابقات المپيك نقطه‌ای است كه به راحتی می‌توان قدرت زنان ورزشكار را مشاهده كرد. كشورهايی مانند چين و آمريكا با كمك مدال‌های بانوان خود در صدر جدول قرار می‌گيرند و رنگ مدال‌های زنان با مدال مردان تفاوتی ندارد. سهم ورزش بانوان، توزیع عادلانه 50 درصدی بر اساس جمعیت بانوان از درخواست‌های بانوان است، اما گزارش‌ها این را نشان نمی‌دهد.
معاون ورزش بانوان وزارت ورزش و جوانان چندي پيش گفت: «3.5 میلیون ورزشکار زن ساماندهی شده در بیش از 400 سالن ویژه تمرین می کنند که افزایش سهم اعتباری و سالن های اختصاصی برای این گروه ضروری است. در حال حاضر ۱۶ هزار سالن سرپوشیده ورزشی در کشور داریم که در حال بهره برداری است و باید مدیریت شود تا نیمی از زمان به بانوان داده شود و در واقع این ۴۰۰ سالن را سوبسید تلقی می کنیم اما نه این که از مجموعه سالن های دیگر سهمی نداشته باشیم».
وقتی نیمی از جمعیت کشور را بانوان تشکیل می دهند انتظار داریم در این حوزه نیز به نسبت جمعیت ما امکانات ورزشی توزیع شود. البته مشکلات زنان ورزشکار به همین جا نیز ختم نمی‌شود.
ممنوع الخروجی ورزشکاران زن
در سال‌های اخیر ورزش بانوان بسیار پیشرفت کرده است و حضور بانوان سال به سال در رقابت های برون مرزی پررنگ و بیشتر می شود اما یکی از مشکلات بزرگی که بانوان در این راه دارند اجازه همسر برای خروج از کشور است.
«نیلوفر اردلان» درست زمانی که می خواست نخستین جام ملت‌های فوتسال عمرش را تجربه کند به دلیل پاره‌ای از اختلافات خانوادگی از سوی همسرش ممنوع الخروج شد. «زهرا نعمتی» ورزشکار مطرح تیراندازی با کمان نیز پس از المپیک 2016 با چنین مشکلی روبرو شد. این نمونه‌ها در ورزش بانوان بارها تکرار شده است و باید به دنبال یک چاره بود.
البته سال گذشته زنان مجلس آستین‌ها را بالا زدند تا گشایشی در بحث خروج زنان از کشور انجام شود. اما موانع پیش رو بسیار زیاد است. طرح خروج زنان در شرایط خاص شامل حضور زنان در همایش های علمی یا مسابقات ورزشی و موارد مشابه در کمیسیون فرهنگی مخالفانی داشت و دارد.
«احمد سالک» در جلسه طرح این موضوع خطاب به «طیبه سیاوشی» گفت: «زن حتی برای شرکت در نماز جمعه نیز به اذن مرد نیاز دارد و این تغییر خلاف فقه و شرع است.»
آیا ممنوع الخروج کردن زنان ورزشکار خلاف حقوق زنان نیست؟ آیا زنان ورزشکار که افتخارات بسیاری برای کشور در جوامع بین‌المللی بدست می‌آورند، نباید فرصت خروج از کشور برای شرکت در مسابقات را داشته باشند؟
قهرمانان بی‌تصویر و بی‌صدا
ورزش زنان نیاز به حمایت جدی رسانه‌ها دارد تا شکوفا شود و جایگاه واقعی خود را پیدا کند و بزرگترین گلایه زنان قهرمان ورزشکار این است که مسابقات آنها پوشش رسانه‌ای درستی ندارد.
در مورد مسابقه فوتسال که به قهرمانی زنان ایران در آسیا منجر شد بسیاری از کاربران فضای مجازی نوشتند که اگر پخش مسابقات زنان ايران جز خطوط قرمز صدا وسيما محسوب می‌شود، اما مديران صداو سيما می‌توانستند با زيرنويس فوری، مخاطبان را از نتيجه بازی مطلع كنند. متاسفانه برخوردهای مناسبی در رسانه‌ها با ورزش زنان نمی‌شود و بسیار محدود و کوتاه به تلاش‌ها، سختی‌ها و قهرمانی‌های این دختران و زنان می‌پردازند.
از نمونه‌های برخورد نامناسب در دومین دیدار دوستانه فوتسال بانوان ایران و اوکراین این بود که بدون تماشاگر برگزار شد. این بازی بدون انتشار هیچ تصویر و خبری به پایان رسید. منع بانوان از ورود به استادیوم‌های ورزشی که در مسابقات مردان اعمال می‌شود به مسابقات زنان نیز رسیده است. باید باور کرد زنان نیز که نیمی از جمعیت این جامعه هستند، در ورزش این کشور حقی دارند. حال این حق چه حضور در استادیوم‌های ورزشی و دیدن مسابقه تیم مورد علاقه‌شان باشد و چه زمانی که زنان خود قهرمان ورزشی هستند. آیا این امر را نمی‌توان مصداق تبعیض جنسیتی تلقی کرد؟
