فلاحت پیشه، تحلیلگر مسائل بین‌الملل گفت: آنچه امروز در حوزه سیاست خارجی ایران اهمیت دارد بحث برجام است که دولت هنوز در این خصوص کارنامه خوبی از خود نشان نداده است. به هر صورت مجموعه یک دولت باید تصمیم گیری کنند و تصمیم را بپذیرند. اگر بازهم فرصت سوزی ادامه پیدا کند و مانند ۱۵ ماه گذشته اقدام درستی صورت نگیرد قابل توجیه نیست.
دیدارنیوز: حشمت‌ا... فلاحت پیشه، تحلیلگر مسائل بین‌الملل درباره احیای برجام گفت: اگر بازهم فرصت سوزی ادامه پیدا کند و مانند ۱۵ ماه گذشته اقدام درستی صورت نگیرد قابل توجیه نیست.
این تحلیلگر مسائل بین‌المللی اظهار داشت: «دولت طی یک سال گذشته در سیاست منطقه‌ای خود نمره قبولی گرفته، اما در سیاست جهانی و مشخصا موضوع برجام هنوز نمره قابل قبولی دریافت نکرده است. به ویژه اینکه ضعفی در سیاست خارجی ایران در دولت‌های مختلف همیشه وجود داشته و آن نگاه یکجانبه به سیاست خارجی بوده است. مثلا دولتی مثل دولت حسن روحانی به دنبال سیاست کلان خارجی و جهانی بوده و بخش عمده‌ای از سیاست خارجی را در رابطه با برجام شکل می‌داد. اما مشاهده می‌کنیم که دولت آقای رئیسی سعی می‌کند که نوعی موضع استغناء از برجام و سیاست جهانی را در پیش بگیرد و به مناسبات منطقه‌ای و مناسبات دوجانبه روی بیاورد.
هر چند که هر دو سیاست نیز خالی از اشکال نبوده‌اند. یعنی ما می‌بینیم که بسیاری از مناسبات منطقه‌ای و دوجانبه آقای روحانی معطل برجام ماند و در طرف دیگر نیز می‌بینیم که سیاست‌های منطقه‌ای که در دولت آقای رئیسی شکل گرفت به عنوان مثال مثل پیمان شانگ‌های و دیگر مناسبات منطقه‌ای تا حدی به رغم ادعایی که وجود داشت به دلیل مسائل جهانی با موفقیت همراه نبوده است.
با این حال آنچه امروز در حوزه سیاست خارجی ایران اهمیت دارد بحث برجام است که دولت هنوز در این خصوص کارنامه خوبی از خود نشان نداده است. در حال حاضر شورای عالی امنیت ملی متن پیشنهادی آقای بورل را بررسی می‌کند و در خود دولت و طرفدارانش نیز نوعی تقسیم کار شکل گرفته است. به هر صورت مجموعه یک دولت باید تصمیم گیری کنند و تصمیم را بپذیرند. اگر بازهم فرصت سوزی ادامه پیدا کند و مانند ۱۵ ماه گذشته اقدام درستی صورت نگیرد قابل توجیه نیست.
حال اگر توافق هم صورت بگیرد دو سوال باقی می‌ماند؛ نخست اینکه توافقی که الان دولت به دست آورده چه تفاوت معناداری با توافق ۱۵ ماه گذشته دارد؟ به عبارتی چه رابطه معناداری بین یافته‌های منافع ملی کشور با این متن وجود دارد؟ یعنی اگر یک سال پیش توافق می‌کردیم آیا چیزی بیش از آنچه اکنون هست به دست ایران می‌رسید؟ موضوع اساسی دیگر این است که دولت باید پاسخگوی فرصت سوزی‌هایی باشد که در این مدت شکل گرفته است. در طی این دورانی که توافق صورت نگرفت به‌طور مشخص جنگ اوکراین شکل گرفت و بالاترین تقاضای انرژی از دهه ۱۹۶۰ میلادی شکل گرفت.
به عبارت دیگر در طول ۵۰ سال گذشته هیچ وقت به اندازه چند ماهه اخیر بازار انرژی تقاضا‌مند نبوده است. درست در ایامی که ایران می‌توانست سه میلیون بشکه نفت مازاد به بازار تزریق کند با بشکه‌ای بیش از ۱۰۰ دلار و یک سری قرار داد‌های بزرگ برای انتقال گاز ایران منعقد کند و بازار‌های پایداری را به دست بیاورد فرصت سوزی صورت گرفت.»
