شاید اگر الان پیشنهاد می‌کردند مربیگری استقلال را قبول می‌کردم

دیدار نیوزـ شقایق آسیایی: با پیروز قربانی مدافع سابق استقلال درباره اینکه چرا در لیگ ایران به‌ غیر از چند فصل، هر تیمی که دفاع بهتری داشته قهرمان شده است و اینکه آیا لیگ ایران دچار فقر مهاجم و گلزن است، گفتگویی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

بررسی ۱۰ سال گذشته لیگ ایران نشان می‌دهد که در لیگ برتر هر تیمی دفاع بهتری داشته شانس قهرمانی‌اش بیشتر بوده، عجیب نیست؟

من همیشه این گفته‌ام که به گفته آقای مورینیو تیمی که ساختار هجومی قدرتمندی دارد، می تواند بازی را ببرد ولی تیمی که دفاع منسجمی دارد، جام را می گیرد. تحقیقی هم در آمریکا انجام شده با این عنوان که where goals come from? یعنی گل‌ها از کجا می آیند؟ که بر اساس آن فوتبال یک قانون ساده داره اگر شما دنبال پیروزی باشید، باید بیشتر گل بزنید و گل کمتری هم دریافت کنید. در این تحقیقات  به این نتیجه رسیدند که تفاضل گل بسیار اهمیت دارد. در این تحقیق حدود ۲۵۰ هزار گل در لیگ‌های مختلف و معتبر اروپایی را بررسی کردند تا بفهمند در درجه اول این گل‌ها چطور به ثمر رسیده است؟ آیا روی ضد حملات بوده یا ضربات ایستگاهی و... در نهایت این مقاله نتیجه گرفته که شما به عنوان مربی باید روی تفاضل گل تمرکز داشته باشید نه روی امتیازی که کسب می کنید.

به هر حال برای داشتن تفاضل گل مثبت یک تیم باید علاوه بر دفاع حمله خوبی هم داشته باشد.

در فوتبال دفاع و حمله از هم جدا نیست. تیمی که خط حمله خوبی داشته باشد به حریف هم موقعیت‌های کمتری برای گل زدن می‌دهد. در کل فکر می کنم که داشتن تفاضل گل خوب بهتر از کم گل خوردن است. البته لیگ ایران، لیگ بسیار کم گلی است.

در این فصل لیگ برتر، هفته ای بوده که تنها در آن هفت گل رد و بدل شده و اینکه در لیگ این فصل و فصول گذشته هم بهترین گلزن‌ها خارجی هستند، آیا ما دچار فقر گلزن هستیم؟

ما در فوتبال‌مان هم مثل تمام جاهای دیگر مشکل داریم! کارخانه بازیکن‌سازی ما چندین سال است که تولیدات مرغوبی ندارد. در این میان گاهی اوقات استثنائاتی هم به وجود می‌آید که می توانیم از آنها استفاده کنیم. برای همین است که می‌بینیم که حتی یک بازیکن درجه ۲،۳ خارجی هم می تواند بیاید و در لیگ ایران آقای گل بشود. من فکر می کنم کمبود بازیکن ما فقط در پست فوروارد نیست و ما در اکثر پست‌ها دچار کمبود هستیم. من به تمام مربیان تیم‌های پایه احترام ‌می‌گذارم، ولی فکر می‌کنم که سطح مربیان پایه ما باید خیلی بالا برود. به عقیده من، مربیگری در رده پایه حتی از رده بزرگسالان هم سخت‌تر هست.

به نکته خوبی اشاره کردید همین الان اگر بخواهید یک مدرسه فوتبال برای شروع پیدا کنید، اگر به فوتبال اشراف داشته باشید، کمتر جای مناسبی را پیدا می کنید؟

کاملا درست است، مربی در این رده سنی باید علاوه بر اینکه به تکنیک‌های فوتبال آگاهی دارد، رفتار با بچه ها را هم بلد باشد. ما در تیم‌های پایه هم مثل بزرگسالان دنبال نتیجه هستیم. همه باشگاه‌ها ادعا می کنند که آکادمی دارند ولی تعریف درستی از آن ندارند. کار آکادمیک صورت نمی گیرد. یک سری مربی ها روی رابطه هایی که دارند در آن کار می کنند. مدارس فوتبالی هم که داریم همینطور شکل می گیرد. در بالای ۹۰ درصد مدرسه فوتبال های ما، یک عده با روابطی که دارند مجوز می گیرند و هدفشان صرفا سرکیسه کردن مردم هست و هیچ آموزشی صورت نمی گیرد. متاسفانه می بینیم که در نهایت اتفاق خوبی برای فوتبال ما نمی افتد و هر چه جلوتر می رویم، بیشتر دچار فقر بازیکن می شویم. زمان ما فوتبال خیابانی وجود داشت، که آن هم از بین رفت. منِ پدر به هیچ عنوان جرات نمی کنم بچه‌ام را بفرستم در کوچه که بازی کند. همه جا هم تبدیل به مدرسه فوتبال شده است که از لحاظ فنی نمی توانند چیزی به بچه های ما آموزش بدهند! در کل باید بگویم که اینجا گل زدن از گل نخوردن سخت‌تر هست!

پس قبول دارید که تیم‌های حاضر در لیگ در فاز هجومی ضعیف هستند؟

ما برای اینکه گل بزنیم نیاز به طرح و برنامه داریم. باید بر اساس آن  برنامه تمرین در بیاوریم و کار کنیم. اما مربیان به دلیل اینکه می دانند در فوتبال ایران چیزهایی فارغ از مسائل فنی هم باعث نتیجه گیری می شود، روی این مسائل تمرکزی ندارند. در نتیجه می‌بینم که‌ این مسائل باعث می‌شود ما لیگ کم گلی داشته باشیم. نمی‌گویم جدول لیگ ایران را با لیگ‌های معتبر اروپا بلکه با همین لیگ‌های کوچک اطرفمان هم مقایسه کنید، می بینید که میانگین گل زده در هر بازی کم هست. حالا می گویند در عوض دفاع‌های قوی داریم که می بینید اینطوری نیست. دفاع کردن خیلی ساده تر از ایجاد موقعیت و گل زنی است. فوتبال همین است. در دنیا مربیانی مثل گواردیولا، توخل و کلوپ که می توانند برای رسیدن به گل برنامه‌‌ریزی داشته باشند، مربیان صاحب سبک و بزرگی محسوب می شوند و دوران مربیانی مثل مورینیو به سر آمده است مگر اینکه بتوانند یک بازبینی در تفکرات دفاعی‌شان داشته باشند. فوتبال به سمتی می رود که هدف اصلی آن سرویس دادن به تماشاگر و لذت بردن از آن است، ولی متاسفانه در فوتبال ایران هدف اصلی فقط نتیجه گرایی است حالا با هر وسیله ای. فقط بایدجایگاهت را حفظ کنی. برای همین است که می بینیم بسیاری از  کسانی که صلاحیت فنی و اخلاقی ندارند هر سال تیم دارند و بسیاری از مربیانی که آدم تحصیل‌کرده و فنی هستند به دلیل اینکه روابط سیاسی ندارند، خانه نشین شده‌اند. همین است که  فوتبال ایران هر روز نسبت به روز قبل پسرفت می کند. پس ما باید به عنوان مربی فوتبال به تماشاگر احترام بگذاریم و باید یک بازی زیبا همراه با گل زنی ارائه بدهیم.

از این حرفهای شما می رسیم به استقلال این فصل که انتقادهای زیادی به این تیم وارد است که زیبا بازی نمی کند، در مقابل کارشناسها عقیده دارند که تیمی که ۹ سال از قهرمانی دور بوده باید اول به فکر دفاع باشد و بعداز آن به دنبال زیبا بازی کردن.

الان تفاضل گل استقلال از همه تیم‌های لیگ بالاتر هست.  تفاضل گل مهم است، اهمیتی ندارد که استقلال چند گل خورده باشد. سال‌های گذشته من از یک تیمی (پرسپولیس) طرفداری کردم خیلی هم هجمه بر علیه من وارد شد که چرا از آنها تعریف کردم. من هنوز سر حرفم هستم، من فوتبال را می‌بینم و نظر  بی‌طرفانه می دهم، حالا اگر چهار تا آدمی که سواد فوتبالی ندارند بخواهند روی حرف من کامنت بگذارند، از نظر من اصلا صلاحیت را ندارند. متاسفانه گاهی این آدمهای بی‌سواد حتی در میان پیشکسوتهای ما هم حضور دارند. تا مرد سخن نگفته باشد عیب و هنرش نهفته باشد. من پیروز قربانی در استقلال بازی کردم،  وقتی خودم را در آیینه نگاه می کنم، می فهمم که هیچی ندارم. پس بهتر است حرف نزنم و اجازه بدهم ذهنیتی که مردم در مورد من دارند، همانطور باقی بماند. وقتی که حرف بزنم مردم می فهمند من جفت پوچ هستم و هیچی از فوتبال نمی فهمم. من در آن مقطع از پرسپولیس تعریف کردم و تحلیل ام کاملا فنی بود. الان هم می گویم که استقلال شایسته ترین تيم برای قهرمانی در امسال است. چون تیم اش از همه تیم‌ها بالانس‌تر است و به شایستگی در صدر جدول هست. بالانس به این معنی که در ساختار دفاع، فاز حمله و انتقال توپ ساختار خودش را حفظ می کند.

با تمام شایستگی که می فرمایید استقلال زیبا بازی نمی کند و ما در همین بازی با شهر خودرو هم دیدیم که به ضعیف ترین تیم‌ لیگ، با زحمت یک گل زد.

فوتبال سبک‌های مختلفی دارد، این سبکی که مربی استقلال در نظر گرفته با توجه به بازیکن‌های موجودی هست که در اختیار دارد، نتیجه هم گرفته است. حالا ما کاری نداریم به یک عده که بیرون گود نشستند و می گویند: لنگش کن! باور کنید اگر همین استقلال می‌آمد هجومی بازی می کرد و در پایان فصل در رده دوم و سوم بود، فرهاد مجیدی را نابود می کردند! اما الان بهترین کاری که فرهاد مجیدی نسبت به فصل‌های گذشته انجام داده، این بود که سعی کرد بی توجه به نظرها روی کارش تمرکز کند. خیلی از مواقع شما نباید نظرات را بخوانی. منِ پیروز قربانی که از شرایط تیم و تمریناتش اطلاعی ندارم اگر هم‌نظری در مورد تیم می دهد قطعا نباید مربیان استقلال آنها را اعمال کنند. این مهم‌ترین فاکتور فرهاد مجیدی بود که به نظرات اهمیتی نداد و روی کار خودش تمرکز کرد و توانست نتیجه بگیرد. امیدوارم در این هفته های آخر هم همین طور امتیاز جمع کند و بعد از چندین سال استقلال بتواند جام بیاورد.

به نظر شما آمار بدون شکست بودن آقای مجیدی در لیگ فاکتور مهمی هست یا بهتر است استقلال روی قهرمانی تمرکز کند؟

طبیعتا هر آماری می ‌تواند مهم باشد ولی بعد از قهرمانی استقلال! من دقت کردم خود فرهاد مجیدی هم بیشتر از همه به این مسئله اعتقاد دارد و در همه مصاحبه هایش هم عنوان می‌کند که قهرمانی از همه چیز مهم‌تر است. آماری که او کسب کرده باعث افتخار همه ما استقلالی ها است. البته نباختن و این آمار خوب در پی اش قهرمانی هم به دنبال دارد.

صحبتی بوده که جا مانده باشد؟

امیدوارم الگوهایمان را خوب انتخاب کنیم تا باعث پیشرفت جامعه باشند. وقتی بچه من کسی را انتخاب می کند من هم خوشحال باشم که او یک الگوی خوب دارد. همه ما به عنوان کسانی که در فوتبال یا رشته ها ورزشی کار کردیم که مورد اقبال عموم است، وظیفه سنگینی داریم. باید خودمان را به سواد مجهز کنیم، منظور از سواد الزاما مدرک دانشگاهی نیست. معنی حرفم این است که طوری در جامعه زندگی کنیم که بتوانیم آن جامعه را یک قدم به سمت بهتر شدن پیش ببریم. پس امیدوارم الگوهایی که انتخاب می کنیم، الگوهای کوچک نباشند و آنها را از میان افرادی انتخاب کنیم که ارزش وقت گذاشتن داشته باشند. حرکات و وجنات آنها قابلیت تقلید داشته باشد، ولی متاسفانه در جامعه امروز ما کسانی الگو می شوند که باعث می‌شوند جامعه هر روز کوچک تر شود. به بعضی از دوستانی هم که فکر می کنند خیلی الگو هستند می گویم که بهتر است بعضی اوقات حرف نزنند! یک نقل فول از فرگوسن هست که می گوید: مربی بهتر است کمتر صحبت کند، چون بازیکنها باهوش هستند و خیلی زود می فهمند  که آیا او چیزی در چنته دارد با خیر؟ من این حرف و تعمیم می دهم به کل جامعه ایران که مردم باهوشی داریم و خیلی زود متوجه می شوند که چه کسی صداقت دارد و چه کسی نه! امیدوارم جامعه ما پر از الگوهای مناسب برای فرزند من باشد و این مسئله یک مبارزه سخت است برای من که با افرادی که صلاحیت الگو شدن ندارند، مبارزه کنم چون در شکل گیری راه و آینده زندگی پسر من و دیگر بچه های این سرزمین نقش دارند.

از هوش صحبت کردید، در دو مقطع یعنی زمان استراماچونی و فرهاد مجیدی، از شما دعوت شد به کادر فنی استقلال بپیوندید. چرا نپذیرفتید؟ آیا الان این تصمیم را درست می دانید. بسیاری بر این باور بودند که با وجود شما، داستان رفتن زودهنگام‌ استراماچونی هم اتفاق نمی افتاد.

هر آدمی یک سری دیدگاه‌ها و خطوط قرمزی دارد. من آینده ای را در ذهنم ترسیم کرده‌ام، پیروز قربانی اینطوری است؟! در آن زمان من یک تصمیم گرفتم که شاید با مختصات الان استقلال با خودم بگویم، چرا چنین تصمیمی را گرفتم؟ ‌ولی اگر به آن سال‌ها برگردم باز هم همین تصمیم را می گیرم. من آدمی نیستم که فقط یک‌ جا را اشغال کند. دلم می خواهد در جایی که کار می کنم حتی اگر لیگ پنج یا محلات هم باشد، تأثیرگذار باشم. به هیچ عنوان در جایی که فقط صندلی پر کنم یا عکس قشنگ‌تر بگیرم، کار نمی‌کنم. این قانون من است و به آن پایبندم، اگر هم این شرایط نباشد از همان اول خداحافظی می کنم و دنبال دردسر نمی گردم. در دوران بازی ام به اندازه کافی دعوا کردم و به حاشیه رفتم .الان در موقعیتی هستم که می خواهم در آرامش از کنار خانواده بودن لذت ببرم و کار کنم.