پس از خداحافظی علی مرادی از ریاست فدراسیون وزنه‌برداری، امروز محمد پولادگر نیز قافیه را در رقابت با هادی ساعی باخت تا دو رئیس دیرپا در دو رشته مدال‌آور ایران میدان را ترک کنند.
دیدارنیوز ـ سرویس ورزشی: یک روز بعد از نامه خداحافظی علی مرادی از ریاست فدراسیون وزنه‌برداری، امروز و در پی انتخابات فدراسیون تکواندو، محمد پولادگر نیز قافیه را در رقابت با هادی ساعی باخت تا دو رئیس دیرپا در دو رشته مدال‌آور ایران میدان را ترک کنند.
دیروز علی مرادی در بیانیه‌ای معنادار و طولانی که مثلا قرار نبود محل گله‌گزاری او باشد، نشان داد که با ناراحتی تمام پست ریاست فدراسیون را به دلیل بازنشستگی ترک می‌کند. امروز هم احتمالا محمد پولادگر پس از شکست در انتخابات فدراسیون تکواندو مشابه احساسی که علی مرادی از خود نشان داد به نمایش خواهد گذاشت. مدیرانی که آنقدر برای ماندن بر صندلی ریاست اصرار ورزیدند که نهایتا از چشم جامعه ورزش افتادند و حالا به شکلی نازیبا باید عرصه مدیریت را ترک کنند.
ماجرای پولادگر و مرادی در ورزش ایران نشان می‌دهد که برخی از مدیران فعال در این مقوله استراتژی فرود را درک نمی‌کنند و البته نهاد مافوقی هم وجود ندارد که مصلحت کلی ورزش را در زمان مناسب تشخیص دهد و اساسا مانع دوام ملال‌آور این قبیل مدیران شود.
دو سال قبل وقتی علی مرادی با کمک گرفتن از برخی نیروهای بیرون از ورزش و نهادهای بانفوذ حاکمیتی توانست برای چندمین بار ریاست فدراسیون وزنه‌برداری را بگیرد برخی از رسانه‌ها و کارشناسان نسبت به سیطره این گروه‌ها و باندهای قدرت‌طلب در دستگاه ورزش هشدار دادند اما متاسفانه در همان روز نیز برخی از نیروهای جوان که قصد داشتند هوای تازه‌ای در این رشته قدیمی و افتخارآفرین باشند، عطای کار را به لقایش بخشیدند و رفتند.
حالا علی مرادی فدراسیون وزنه‌برداری را ترک کرده و طبیعتا باید چرخه دیگری برای یافتن یک سرپرست و بعد ماجرای برگزاری انتخابات بعدی و هزار ماجرای دیگر طی شود و عمر افراد و پول مملکت بی‌جهت از بین برود. آیا همان دو سال قبل نمی‌شد مانع از ورود علی مرادی به انتخابات شد که کار به اینجا نکشد؟
شنیده شده که احتمالا از بین سجاد انوشیروانی و حسین رضازاده یکی به عنوان سرپرست فدراسیون انتخاب خواهد شد در حالی که هر دو نفر در پس پرده از سوی دو چهره بانفوذ سیاسی حمایت می‌شوند. به عبارت دیگر حتی در این شرایط نیز جنگ قدرت وجود دارد و برخی برای به دست آوردن سرپرستی یک فدراسیون هم به شدت خود را به آب و آتش می‌زنند آن هم در شرایطی که کلیت وزنه‌برداری در المپیک در خطر حذف است و طبیعتا آش دهن‌سوزی هم نیست!
با این وصف شایعاتی به گوش می‌رسد که سجاد انوشیروانی و حسین رضازاده که از قضا همشهری هم هستند به ترتیب از سوی رئیس مجلس و رئیس دیوان محاسبات ساپورت می‌شوند و رقابت تا این سطح بالا گرفته است. البته شاید هم حمید سجادی شخص ثالثی را برای سرپرستی فدراسیون معرفی کند و بازی را به نفع خودش برگرداند.
امروز اما پیروزی هادی ساعی بر محمد پولادگر در انتخابات فدراسیون تکواندو نشان داد که برخی معادلات در حال تغییر است و شاید عصر مدیریت دایناسورها بر فدراسیون‌های ورزشی قرار است به پایان برسدف به شرطی که پولادگر ناگهان از معاونت توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای در وزارت ورزش سر در نیاورد!
شاید برای برخی از مدیران وقت آن فرا رسیده که به خانواده خود نیز رسیدگی کنند، همان خانواده‌ای که معمولا مدیران در پایان دوران خدمت می‌گویند به آنها بدهکارند!
