ساعت حدود چهار بعدازظهر را نشان میداد و خیابانهای منتهی به میدان هفت تیر کم کم داشت شلوغی ورود به شب یلدا را تجربه میکرد و قرار بود، لابه لای این شلوغیها مرکزی در این میدان راه اندازی شود به نام سرای گوهر که مکان امنی شود برای زندگی و آموزش دختران ایران زمین.
دیدارنیوزـ نسرین نیکنام: همه آمده بودند، پانته آ بهرام، میترا حجار و فرشته حسینی، داوطلبان کارهای خیرانه و خبرنگاران تا با هم سرای را راه اندازی کنند تا از این پس دختران بی سرپرست و آنهایی که سرپناهی برای زندگی کردند ندارد خیالشان راحت باشد و بدانند مکانی هست که آنها میتوانند بی دغدغه بی نگرانی در آن زندگی کنند و در کنار آن راههای درست زندگی کردن را در جامعه کنونی بیاموزند.
البته قرار نیست که سرای گوهر فقط سرپناه و محل زندگی شان باشد، دختران ایران زمین میتوانند در این سرا راه و رسم کار کردن، اجتماعی بودن و چندین آموزش دیگر که در نهایت به پیشرفت آنها کمک میکنند را بیاموزند و وقتی خواستند از این سرا قدم بیرون بگذارند و وارد جامعه شوند دیگر از اینکه مهارتی ندارند نمیترسند بلکه پرقدرتتر و با داشتن علم و آگاهی کافی به جامعه برمی گردند.
بیشتر بخوانید: بازخوانی پروندههای قتل جنجالی؛ از اعدام آرمان و شهلا تا مرگ اکبر و آزاده
شاید بخواهید بدانید که چرا اسم این سرا را سرای گوهر گذاشتیم، دلیل این کار است این سرا از نام گوهرنازبانو پشوتنی اعتبار میگیرد و چراغش از همت بلند او که یکی از یاوران همیشه همراه طلوع بی نشانها بود روشن شد و به گفته اکبر رجبی مشهود، مدیر عامل جمعیت طلوع بی نشان ها، رویای همه ما این بود که روزی زنان بیپناه این سرزمین سرپناهی داشته باشند و امروز این امر محقق میشود.
"سرای گوهر" یازدهمین مرکز طلوع بینشانهاست و کارش را در اولین روز دی ماه با کمک تمام کسانی که تلاش کردند تا این ساختمان به بهرهبرداری برسد و پناهگاه دختران بالای ۱۸ سالی باشد که به هر دلیلی پدر و مادر ندارند، آغاز میکند.
اقدام برای راه اندازی این مرکز آنقدر با استقبال مواجه شد تا اینکه شهرهای دیگر مانند قم، اصفهان، گیلان و کرج افرادی اعلام آمادگی کردند تا مرکزی در این شهرها ساخته شود و دختران در شهرهای خودشان مورد حمایت قرار گیرند.
پانته آ بهرام که پیش از همه مهمانها برای راه اندازی سرای گوهر آمده بود و به عنوان سفیر این سرا انتخاب شد؛ او حس خود را از حضور در این برنامه و سفیر شدن اینگونه توصیف میکند: هر حرکتی از نقطه صفری شروع میشود، اما من اکنون این شانس را دارم که در نقطه صفر نیستم، زیرا اکبر رجبی بسیار تلاش کرده است تا این مجموعه اکنون در این جایگاه قرار بگیرد و در واقع من از میانه راه به این مسیر پیوستهام.
او با اشاره به نام سرای گوهر میگوید: معتقدم که کلمات بار دارند، در نتیجه وقتی نام جایی گوهر است یعنی به جوهر وجود آدمها اشاره میکند، زیرا تنها چیزی که در آینده برای یک انسان باقی میماند این است که از گوهر وجودی خود چطور استفاده کرده و از آن بهره برده است.
این بازیگر در ادامه تاکید کرد: من با این رویا به مجموعه پیوستم که تا جای ممکن تجربههای خودم در زندگی را با دختران در میان بگذارم. از طرفی معتقدم هنر در وجود همه انسانها وجود دارد و امید من این است که با برگزاری کلاسهای هنری مختلف بخشهای هنرمندانه و روشن این بچهها را از وجودشان بیرون بکشیم.
پانتهآ بهرام در پایان با اشاره به فعالیتهای بینالمللی به عنوان سفیر سرای گوهر عنوان میکند: من به جنبههای بینالمللی ماجرا هم فکر و درباره نمونههای آن تحقیق کردم که در کشورهای دیگر این نوع حمایتها به چه صورتی انجام میشود. به طور مثال دیدم که برخی تلاش میکنند سن خروج بچهها از بهزیستی را به ۲۲ سال برسانند. من هم تلاش دارم با مجامع بینالمللی ارتباطی برقرار شود تا از تجربیات مختلف در سراسر جهان هم بهرهمند شویم.
بیشتر بخوانید:فنگ شویی؛ از خانه تکانی تا تکاندن جسم و روح
میترا حجار یکی دیگر از مهمانان سرای گوهر با بیان اینکه من به کاری که انجام میدهید ایمان دارم، میگوید: معتقدم جامعه سالم با طبیعت و زنان سالم تحقق پیدا میکند، زیرا زنان، مادران یک جامعه هستند و ما به هر کشور پیشرفتهای که نگاه میکنیم، میبینیم که زنان قدرتمندی دارند. این توانایی در کشور ما هم وجود دارد، تنها کافیست که دست در دست هم دهیم تا این امر محقق شود.
فرشته حسینی که برای حمایت از این مجموعه در برنامه حضور پیدا کرده بود هم میگوید: وقتی ۱۰ ساله بودم به موسسهای رفتم که در آن موسسه برای دخترانی که خانواده نداشتند یا وضعیت مالی خوبی نداشتند، کلاسهای مختلف برگزار میکردند. در آنجا دوستان خوبی پیدا کردم و میدانم که آسان نیست دختر باشی و سرپناهی نداشته باشی. به همین دلیل برای من افتتاح چنین مجموعهای با ارزش است که فرصت و پناهی در اختیار دختران قرار میدهد و امید آنها برای زندگی خواهد بود.
سرای گوهر برای ۶۰ نفر از دختران سرپناهی را آماده و تجهیز کرده، تا با خیالی آسوده از آسیبهای نداشتن سرپناه، خانواده و سرپرست مطمئن زندگی کنند.