«جمنا» نتوانست پارلمان اصولگرایان باشد (گفت‎وگو با محسن پیرهادی، دبیرکل جمعیت پیشرفت و عدالت)

دیدارنیوز ـ تشکیل پارلمان اصلاحات از مدت‌ها پیش ورد زبان اصلاح‎طلبان شده است. جریانی که اگرچه تجربه تأسیس شورای عالی سیاستگذاری را داشته اما برخی احزاب اصلاح‌طلب تشکیل پارلمان را برای پیشبرد اهداف این جریان مناسب‎تر می‎داند. اما این موضوع اساساً در فضای سیاسی کشور چه اهمیتی دارد؟ اینکه پارلمانی تشکیل شود  یا احزاب سیاسی کماکان با همان رویه قبلی به فعالیت خود ادامه دهند، چه توفیری خواهد داشت؟ آن‌هم در زمانی که هنوز احزاب جایگاه خاصی در سیاست ایران بجز ماه‎های منتهی به زمان انتخابات ندارند.

در این میان که اصلاح‎طلبان در سودای تشکیل پارلمان اصلاحات هستند، اصولگرایان آن را مدتی است که تجربه کرده‎اند. آنان شاید بتوانند با تجربه‎ای که با تشکیل جمنا داشته‎اند این سؤالات را بهتر پاسخ دهند. محسن پیرهادی دبیرکل جمعیت پیشرفت و عدالت ایران اسلامی که این روزها سرگرم مانیفست نواصولگرایی، تز پیشنهادی محمدباقر قالیباف است، در پاسخ به لزوم تشکیل پارلمان برای هریک از جریانات سیاسی، اگرچه آن را مفید می‎داند اما تجربه جمنا را در این مسیر خیلی موفق نمی‎داند. نحوه انتخاباتی که در جمنا صورت گرفت و اعتراضاتی که به نتیجه رأی‌گیری انجام شده وجود داشت که در نهایت مجبور به شمارش سه باره آرا شدند، از جمله ایراداتی است که پیرهادی بر پارلمان اصولگرایان وارد می‎داند.

مشروح این گفت‌و‌گو را در ادامه بخوانید:

اصلاح‎طلبان به دنبال تشکیل پارلمان اصلاحات هستند، این تجربه را پیش از این شما اصولگرایان نیز به نوعی با تشکیل جمنا داشته‎اید. فکر می‎کنید که رسیدن به این تصمیم از نیازهای سیاسی کشور برای احزاب باشد؟

 من از جمله افرادی هستم که معتقدم ساختارهای سیاسی ما باید تقویت شود. چه این هدف با تشکیل پارلمان، چه برای جریان اصلاحات و چه برای جریان اصولگرا محقق شود و چه این جریانات رو به سوی شورایعالی بیاورند؛ هیچ فرقی ندارد. البته منظورم از شورایعالی، چیزی است که تنها بین یک عده خاص از اعضا  یا احزاب یک جریان سیاسی نچرخد. با این روش احزاب حتماً تقویت خواهند شد و همین امر برای سیاست ایران بهتر است.

از آن جهت می‎گویم بهتر است چون می‎توان از آنان حساب‎کشی کرد. مثلاً من به عنوان یک حزب سیاسی می‎گویم که مردم باوری گفتمان من است، پس باید فرآیندی را تبیین کنم که اگر جوانی بخواهد از خیابان بیاید و در حزبی فعال شود و رشد کند زمینه برایش فراهم باشد. ممکن است یک نفر به عنوان خبرنگار بگوید که می‎خواهد به جمع شما اضافه شود و شما هم موافقت ضمنی خود را اعلام می‎کنید. اما شما یک حلقه 10 نفره دارید که کسی را به درون آن راه نمی‎دهید. این دیگر با حرف شما همخوانی ندارد. در این صورت هم به کسی پاسخگو نیستید و کسی هم نمی‎تواند از شما حساب‎کشی کند. من به عنوان یک حزب اعلام کردم که مردم‌باوری یعنی اینکه هرکسی بتواند بیاید و تا بالاترین سطح سیاست و اقتصاد و اجتماع پیش برود و فعالیت کند. پس احزاب باید قدرتمند شوند. چه از طریق پارلمان سیاسی باشد و چه از طریق شورایعالی. چرا امروز که راجع به شورای شهر و شهرداری از ما سؤال می‎کنند ما جوابی نداریم که بدهیم؟ خب، آن یک میلیون رأیی که مردم دادند، چه شد؟ آنها کجا بروند و بگویند آقای برادری که به من گفتی برو رأی بده وضعم این‌گونه است من پیش چه کسی بروم و بگویم که اعتراض دارم؟ درست است که مردم می‏‌توانند هزینه آن را به نمایندگان فعلی خود تحمیل کنند و در دوره بعدی انتخابات به آنان رأی ندهند اما در همین فرآیند هم باید یک روند اصلاحی وجود داشته باشد. نباید که چهار سال صبر کنم تا بتوانم برای جبران اشتباهات، دیگر به آن افراد رأی ندهم. در همین فضا باید فردی یا نهادی فرادست باشد که بیاید و منتخبان را صدا بزند که باید در بین مردم باشید، اینقدر حرف بزنی و اینقدر کار کارشناسی انجام دهی. حزب سیاسی باید این کار را انجام دهد.

نه نداشته.

مشکلش این بود که از بالا به پایین تشکیل شده بود. به‌ صورت ناقص مردمی بود، کاملاً مردمی نبود. اساساً یکی از دلایلی که ما بحث نواصولگرایی را مطرح کردیم این بود که فرآیند جمنا پاسخگوی نیازهای اصولگرایی نبوده است. کل کشور و کل جریان انقلابی نگاه جمنا را نپذیرفتند. فرآیند انتخاب کاندیداها در جمنا شفاف نبود. کسانی را از استان‎ها جمع کرده بودند که خیلی‎ها به آن انتقاد داشتند. آنقدر جمنا مشکل داشته که در شمارش آرا هم به مسأله خورد. دو سه بار نتایج مختلف اعلام کردند. این بود که شفافیت دچار اشکال شده بود.

ما در جلسات جمنا شرکت خواهیم کرد. ما جمنا را دوست داریم، ولی به آن اشکال وارد می‎دانیم. به آن اعتراض داریم و معتقدیم که باید اصلاحاتی در آن انجام شود.

ما می‎گوییم و باید ببینیم که اجرا می‌‎شود یا نه.