از زمانی که مسعود فیاضی به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش به مجلس معرفی شد حواشی این انتخاب نیز شروع شد و احتمالا تا روز بررسی صلاحیت او در مجلس نیز ادامه خواهد داشت. رسول شکوهی به سراغ این حواشی رفته است. از حامیان و مخالفان فیاضی تا لشکر سایبری در توییتر و حضور رئیس جمهور در مجلس در روز رای اعتماد.
دیدارنیوز – رسول شکوهی: اصلی‌ترین موضوع این روز‌های آموزش و پرورش دیگر نظام رتبه بندی معلمان نیست و همه توجهات به انتخاب وزیر آینده این وزارتخانه جلب شده است. مسعود فیاضی وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش سه شنبه به بهارستان می‌رود تا از خود و برنامه هایش دفاع کند و به انتقادات مخالفان نیز پاسخ دهد.
این انتخاب البته بدون حاشیه نبود و از وقتی که نام مسعود فیاضی به عنوان گزینه پیشنهادی وزارت آموزش و پرورش مطرح شد هر روز نسبت به این انتخاب واکنش‌هایی شکل گرفت. ابتدا به نسبت فامیلی او با زاکانی اشاره می‌شد و مشکلاتی که در مدرک تحصیلی اش وجود داشت. بعد از آن هم به تحصیلات غیر مرتبط و تجربه کم او اشاره شد.
اما در مقابل نیز طرفداران فیاضی بیکار نبودند و هم در فضای مجازی و هم با ارتباط گرفتن با وزرای سابق آموزش و پرورش و نمایندگان مجلس برای رای اعتماد فیاضی تلاش کردند. این کشاکش بین موافقان و مخالفان وزرا امر تازه‌ای نیست، ولی تا به حال در رابطه با وزارت آموزش و پرورش این سطح از تنش در فضای مجازی و اظهارنظر‌ها در میان چهره‌های مختلف تقریبا بی سابقه است.
در خبر‌ها آمده بود که سیدابراهیم رئیسی در روز بررسی صلاحیت مسعود فیاضی به مجلس شورای اسلامی خواهد رفت تا از وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش دفاع کند. این اقدام رئیس جمهور به روشنی از عزم دولت برای وزیر شدن فیاضی و تلاش برای این اتفاق می‌گوید. همچنین در مجلس فعلی اکثر نمایندگان مجلس همسو با دولت و شخص رئیس جمهور هستند و حتی بسیاری از آن‌ها برای حضور رئیسی در عرصه انتخابات ریاست جمهوری نامه نوشتند و برای پیروز شدن او نیز تلاش کردند.
این همسو بودن باعث ایجاد این تلقی می‌شود که مجلس همسو با دولت برای بار دوم به وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش حتما رای خواهد داد و بعید است که این وزیر پیشنهادی هم رای اعتماد نیاورد. اما در مقابل اظهارات برخی نمایندگان کمیسیون آموزش و تحقیقات و نظر منفی نسبت به برنامه‌های فیاضی این پیام را داشت که مجلس همسو با دولت هم اگر در زمینه آموزش و پرورش به جمع بندی نرسد به وزیر پیشنهادی رای نخواهد داد.
این عدم همراهی با دولت در صحبت‌های محمد وحیدی عضو کمیسیون آموزش خود را نشان داد. وحیدی در اظهار نظری نسبت به سازوکار انتخاب وزیر آموزش و پرورش در دولت رئیسی اعتراض کرد و بر این نکته تاکید کرد که کارگروه انتخاب وزیر آموزش و پرورش نسبت به این وزارتخانه آشنایی ندارد و از دانشگاه نمی‌توان مسائل آموزش و پرورش را اداره کرد و باید فردی از جنس خود آموزش و پرورش در این جایگاه قرار بگیرد.
یکی از روش‌های فضاسازی رسانه‌ای در کشور ما حضور فعال در توییتر و نوشتن توییت‌هایی له یا علیه آن موضوع یا فرد خاص است. در حال حاضر گروه‌های مختلفی در فضای این شبکه اجتماعی فعال هستند و دیدگاه‌های جریان سیاسی اقتصادی خود را دنبال می‌کنند و در جهت منافع آن‌ها توییت می‌نویسند.
حامیان ابراهیم رئیسی و دولت او و به صورت کلی اصولگرایان یکی از جریانات اصلی در توییتر هستند و در موارد مختلفی موج سازی‌هایی هم انجام داده اند. در رابطه با ماجرای فیاضی، اما اتفاق تازه‌ای رخ داد و در کارنامه این دولت و این جریان توییتری بی سابقه بود. حامیان و مخالفان فیاضی از میان این جریان توییتری بودند و هر دو طرف براساس دیدگاه‌های خود مشغول توییت نویسی هستند.
برای اولین بار بود که یک جریان توییتری به دو بخش تقسیم شد و علیه یکدیگر مشغول به کار بودند. این مساله نشان از دو دستگی در جریان حامیان دولت در رابطه با انتخاب وزیر آموزش و پرورش دارد. جایگاه وزارت آموزش و پرورش شاید در ابتدا به خاطر مسائل و بحران‌هایی که دارد جذاب به نظر نرسد، ولی از جریانات توییتری و رسانه‌ای که به دنبال فضا سازی هستند می‌توان فهمید که بسیاری به دنبال این جایگاه هستند و برای آن حاضر به اقداماتی از این دست نیز هستند.
توییتر به عنوان یک شبکه اجتماعی جریان ساز بستری است که بسیاری از گروه‌های سیاسی اقتصادی در آنجا حضور فعال دارند و نیرو‌های خود را ساماندهی می‌کنند و در مواقع لزوم از آن‌ها استفاده می‌کنند. برای روشن شدن این مساله پیشنهاد می‌کنیم که هشتگ فیاضی را در توییتر جست و جو کنید تا این نکته را به خوبی درک کنید.
نکته مهم در ماجرای انتخاب وزیر آموزش و پرورش، اما مطالبات فرهنگیان است. فرهنگیان نه به دعوا‌های سیاسی و مجلس همسو کاری دارند و نه به نسبت فامیلی فرد پیشنهادی. آن‌ها به دنبال وزیری هستند که از جنس خودشان باشد و با مسائل مهم و پیچیده آموزش و پرورش آشنایی داشته باشد. آن‌ها به دنبال فردی می‌گردند که نه درگیر ماجرا‌های سیاسی شود و نه نگاه بسته و دگم داشته باشد. فرهنگیان وزیر قوی می‌خواهند که مطالبات به جای مانده از چند دهه قبل را به نتیجه برساند و تحول واقعی در آموزش و پرورش به وجود بیاورد.
با لابی کردن و لشکر سایبری به راه انداختن و تلاش‌هایی از این دست شاید بتوان وزیر شد، ولی نمی‌توان وزارت بزرگ و مهم آموزش و پرورش را مدیریت کرد تحول پیشکش.
